10 άγνωστα αξιοθέατα και σημεία της Κύπρου

Δημοσιεύτηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2016

Δεν μπορείς να γνωρίζει τα πάντα και φυσικά ούτε εμείς εδώ στο Check In είναι δυνατός να ξέρουμε τα πάντα. Βρήκαμε όμως μερικά σημεία και αξιοθέατα του νησιού τα οποία δεν είναι και τόσο γνωστά σε όλους που αξίζει τον κόσμο να τα επισκεφτείς.

Εδώ, σημειώνουμε δέκα από αυτά. Όσοι από εσάς έχετε πληροφορίες για άλλα 'κρυφά', άγνωστα ίσως σημεία και μέρη της Κύπρου που αξίζει κάποιος να τα γνωρίσει και να τα δει ενημερώστε μας είτε με inbox στο facebook page του Check In Cyprus είτε στο mail μας info@checkincyprus.com

"Ο ποιητής" του Κώστα Βαρώτσου
Εκεί, στην Πύλη Αμμοχώστου στην Λευκωσία δίπλα στον χώρο στάθμευσης μπροστά σου στην είσοδο ορθώνεται ένα εντυπωσιακό γυάλινο άγαλμα που ίσως πολλοί αγνοούν την ύπαρξή του στην πρωτεύουσα. Πρόκειται για το έργο του κορυφαίου Έλληνα γλύπτη Κώστα Βαρώτσου ο οποίος έφτιαξε το συγκεκριμένο γυάλινο άγαλμα για να τοποθετηθεί το 1983 στην Πύλη Αμμοχώστου. Το έργο αυό που φέρει την ονομασία 'Ποιητής' αποτελεί τον πρόδρομο του γνωστότερου έργου του Βαρώτσου, του 'Δρομέα' που βρίσκεται πλέον κοντά στο ξενοδοχείο Χίλτον στην Αθήνα.

Γλυπτό 'Ανέλιξη ΙΙ'
'Ο ποιητής' δεν είναι το μοναδικό έργο του Βαρώτσου στην Κύπρο. Ακόμη ένα έργο του βρίσκεται σε ένα από τα πιο γνωστά κτήρια της Λευκωσίας εκείνο την πρώην Λαϊκής Τράπεζας στα φώτα του Καλησπέρα. Πρόκειται για το γλυπτό του 'Ανέλιξη ΙΙ' ύψους 12 μέτρων το οποίο φιλοτέχνησε το 1995 και τοποθετήθηκε στον εξωτερικό χώρο του κτηρίου. Σήμερα μπορείς να δεις την τραγική ειρωνεία στο όνομα του γλυπτού.

Βράχοι των Χασαμπουλιών
Άφησαν ιστορία με το αιματοβαμμένο έργο τους. Το σημείο, όπου λέγεται ότι κρύβονταν και έκλεβαν περαστικούς, είναι ένα μοναδικό τοπίο ομορφιάς, ενώ, οι συγκεκριμένοι βράχοι, οι οποίοι ορθώνονται καταμεσής του δρόμου, είναι επιβλητικοί και πανέμορφοι. Βρίσκονται στη διαδρομή που ενώνει τα Μαμώνια με την Τραχυπέδουλα και το Κιδάσι και θα τους βρεις, αν οδηγήσεις στον παλιό δρόμο Πάφου, λίγο μετά τα Κούκλια, επιλέγοντας το δρόμο που σε οδηγεί στα πιο πάνω χωριά. Είναι μια διαδρομή, που μπορείς να την ακολουθήσεις και να σε φτάσει μέχρι και το Τρόοδος! Ο δρόμος κυριολεκτικά στενεύει στο συγκεκριμένο σημείο, και δίπλα του υπάρχει μια όμορφη συστοιχία δέντρων, ένδειξη ότι λίγο πιο μέσα βρίσκεται ο ποταμός που ρέει κατά μήκος. Οι βράχοι των Χασαμπουλιών, όντως σου δίνουν την αίσθηση ότι στα παλιά χρόνια, κάποιοι κρύβονταν και παραμόνευαν τους περαστικούς. Αξίζει να κατεβείς και να τους περιεργαστείς, να ακούσεις τους ήχους των πουλιών, να νιώσεις την ηρεμία του τοπίου και να φανταστείς το πέρασμα όπως ήταν πριν εκατό και πλέον χρόνια, όταν ακόμα αποτελούσε άντρο ληστών.

Σπηλιές πουρόπετρας στο Μάμμαρι
Το Μάμμαρι ήταν γνωστό για την πουρόπετρά του. Λειτουργούσαν στο χωριό λατομεία γνωστά ως "σπηλιές" ή "ελληνόσπηλιοι", με σημαντικό βάθος και τετράγωνη δομή. Πολλά σπίτια της Λευκωσίας, εκκλησίες και καμπαναριά κτίστηκαν με την "πέτρα" του Μάμμαρι και του Γερόλακκου. Η μισή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και το καμπαναριό του είναι κτισμένα με μαμμαρίτικη "πουρόπετρα". Το λατομείο Βούναρος, που βρίσκεται δυτικά του χωριού και έβγαζε πέτρα από το 1920 μέχρι το 1970. Το 1963 η ΕΛΔΥΚ χρησιμοποίησε το λατομείο ως αποθήκη πυρομαχικών. Το λατομείο Βούναρος έχει κηρυχτεί NATURA και έχει ενταχθεί στο "Φύση 2000" για τις νυκτερίδες. Μέχρι πρόσφατα πουρόχωμα έβγαινε μόνο από ένα λατομείο, στην τοποθεσία Παλλουρόκαμπος. Ένα διαφορετικό φυσικό περιβάλλον, με ιδιαίτερη θέα. Σου το προτείνω για βόλτα. Δες περισσότερα εδώ...

Κατακόμβη Αγίας Θέκλης
Ελάχιστα χιλιόμετρα από την Αγία Νάπα, αρκετά έξω από τον Δήμο Σωτήρας Αμμοχώστου θα δεις να δεσπόζει το εκκλησάκι της Αγίας Θέκλας που είναι ξακουστό στην ευρύτερη περιοχή των Κοκκινοχωρίων και της ελεύθερης επαρχίας Αμμοχώστου. Σήμερα, αυτό το εξωκλήσι επιλέγεται από πολλά ζευγάρια ντόπια και του εξωτερικού για να τελέσουν τον γάμος τους. Το τοπίο είναι ακόμη 'άγριο' ενώ στα δεξιά της εκκλησίας υπάρχει η οργανωμένη παραλίας της Αγίας Θέκλης ενώ στα αριστερά θα ανεγερθεί η Μαρίνα Αγίας Νάπας. Εκεί, κοντά στο εκκλησάκι λίγα μέτρα πιο πέρα θα κατεβείς μερικά σκαλιά και θα αντικρύσει μία κατακόμβη η οποία ουσιαστικά είναι μία μικρή σπηλιά. Μερικές πηγές αναφέρουν ότι πρόκειται για όμως για τάφο και μοιάζει με να έχει το σχήμα διπλού σταυρού. Αυτό το σχήμα, όπως εξηγούν οι αρχαιολόγοι το συναντούμε στους παλαιοχριστιανικούς Ναούς. Πιθανόν, λοιπόν, η σπηλιά να αποτελούσε μικρό υπόγειο Ναό και να εγκαταλείφτηκε όταν οικοδομήθηκε η παλαιοχριστιανική βασιλική.

Σπηλιά των Αγίων Σαράντα
Στην ακρογιαλιά που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της κοινότητας Ξυλοφάγου της επαρχίας Λάρνακας, σε ένα σημείο, όπου ο γκρεμός απότομος κατεβαίνει κατακόρυφα και βυθίζεται στη θάλασσα, υπάρχει το στόμιο μιας σπηλιάς, γνωστής σαν "Σπήλιος των Αγίων Σαράντα". Έχει άνοιγμα κάπου 20, ύψος 45 και βάθος 65 πόδια. Στο δάπεδο, τα πλευρά και την οροφή είναι ζυμωμένα με σκληρό και αδιαχώριστο πέτρωμα αμέτρητα απολιθωμένα οστά. Οι κάτοικοι των γύρω χωριών πίστευαν πως τα οστά αυτά πρέπει να ήταν λείψανα πρωτοχριστιανών μαρτύρων, οι οποίοι σφαγιάσθηκαν εκεί. Καθιερώθηκε λοιπόν να θεωρούνται τα οστά των Αγίων Σαράντα Μαρτύρων και κάθε χρόνο στις 9 Μαρτίου οι κάτοικοι της Ξυλοφάγου, της Ορμήδειας και του Αυγόρου με επικεφαλής τους παπάδες κατέβαιναν στην σπηλιά όπου γινόταν λειτουργία κα τιμούσαν την μνήμη των Αγίων. Κάποτε όμως συνέπεσε να επισκεφθεί την Ορμήδεια κατά την περίοδο του ομαδικού αυτού προσκυνήματος ο Αρχιεπίσκοπος και διέταξε να σταματήσει αμέσως αυτή η συνήθεια, γιατί δεν υπήρχε καμια ιστορική απόδειξη για το γεγονός του μαρτυρίου. Από τότε πριν περίπου 140 χρόνια έπαυσε η σπηλιά αυτή να αποτελεί τόπο προσκυνήματος των χριστιανών της περιοχής. Τα απολιθωμένα οστά στην σπηλιά των "Αγίων Σαράντα" ανήκουν σε ιπποπόταμους, που ζούσαν στην περιοχή πριν από εκατομμύρια χρόνια. Η σπηλιά πήρε το όνομα της όμως από τους Αγίους Σαράντα Μάρτυρες, της παγωμένης λίμνης της Σεβάστειας.

Σταλακτίτες στο Φοινί
Στις όχθες τους ποταμού Διαρίζου, στην κοινότητα του Φοινιού της επαρχίας Λεμεσού θα συναντήσεις ένα μαγευτικό τοπίο. Στις όχθες τους ποταμού Διαρίζου στην περιοχή "Ρέξιμο" στο Φοινί κατεβαίνοντας στην κύτη του ποταμού στα αριστερά στις όχθες του ύψους 30-35m, βρίσκονται οι φοινιώτικοι σταλακτίτες και οι μικρές σπηλιές που στα τοιχώματα τους δημιουργούνται κρύσταλλοι σε κόκκινο χρώμα. Στο στόμια των μικρών σπηλαίων υπάρχουν σε αφθονία λεπτές σωληνοειδής μορφές σταλακτιτών, που προέκυψαν από την ταχεία ροή του νερού όπου συναντώνται και μερικοί κόκκινοι σταλακτίτες. Ένα παραμυθένιο τοπίο ιδανικό για περπάτημα. Υπάρχει δυσκολία στη κατάβαση αφού θα περπατήσεις πάνω σε πέτρες και κλαδιά δέντρων μέσα στον ποταμό για να φτάσεις στον προορισμό.

Τα λουτρά της Ρήγαινας
Στα βορειοανατολικά του Μουτουλλά (2 - 3 Km) βρισκόταν ο Υστεροβυζαντινός - Μεσαιωνικός οικισμός Μάραθος. Τον Μάραθο επέλεγαν για τη θερινή διαμονή τους ο Ρήγας και οι άρχοντες του τόπου. Η Ρήγαινα, με τις αρχόντισσες και τις γυναίκες της συνοδείας της μετέβαιναν σε ένα εξαιρετικής ομορφιάς μέρος, με θειούχα νερά, στον ποταμό της Μαραθάσας λίγο έξω από το Μουτουλλά, όπου έκαναν το μπάνιο τους. Στον χώρο υπάρχει μέχρι σήμερα βαθούλωμα σε σκληρό βράχο, όπου καθόταν η Ρήγαινα όταν έπαιρνε το μπάνιο της, το γνωστό μέχρι σήμερα «Μαειρισσίν». 'Ολοι οι κάτοικοι της περιοχής γνωρίζουν την παράδοση για τα «Λουτρά της Ρήγαινας» στον Μουτουλλά.

Το Χλιο
Σε αυτή την περιοχή στον Μουτουλλά βρίσκεται και το 'Χλιο'. Η λέξη 'χλιο' προέρχεται από τη φράση 'Χλιο νερό' χλιαρό νερό δηλαδή, λόγω του ότι το θειούχο νερό που βγαίνει στο μέρος έχει μια σταθερή θερμοκρασία, ψηλότερη από το νερό του ποταμού. Το 'Χλιο' βρισκόταν λίγα μέτρα παρακάτω από τα Λουτρά της Ρήγαινας. Στο μέρος αυτό μετέβαιναν οι γυναίκες του Μουτουλλά για να πλύνουν τα ρούχα τους. Το «Χλιο» μεταφέρθηκε τη δεκαετία του 1940 σε μέρος 150-200m παρακάτω, με καλύτερη πρόσβαση, όπου κατασκευάστηκε πλύστρα (χώρος πλυσίματος) από μπετόν. Μέχρι και τη δεκαετία του 1960 οι γυναίκες του Μουτουλλά έπλεναν τα ρούχα τους εκεί, με τα πόδια τους, κτυπώντας τα με τη φαούτα.

Παλαιά Βρύση στη Λάγια
Σε ένα σχεδόν άγνωστο χωριό της Λάρνακας, τη Λάγια που βρίσκεται πολύ κοντά στα Λεύκαρα θα συναντήσεις ένα μνημείο μέρος ενός ευρύτερου χώρου όπου υπήρχαν 12 βρύσες. Πρόκειται για την Παλαιά Βρύση της Λάγιας η οποία δημιουργήθηκε από τους κατοίκους του χωριού το 1709 για την προμήθεια νερού από τους κατοίκους. Το νερό της βρύσης είναι πόσιμο ενώ οι υπόλοιπες 11 βρύσες είτε θεμελιώθηκαν κάτω από τα σημερινά σπίτια που χτίστηκαν εκεί και κάποιες άλλες υπάρχουν, χωρίς να δίνουν νερό.