Γρηγόρης Βαλτινός & Zέτα Μακρυπούλια: στην Κύπρο για τρεις παραστάσεις

Δημοσιεύτηκε στις 05 Αυγούστου 2015

Ο Γρηγόρης Βαλτινός, σε μια απρόσμενη συνάντηση με τη Ζέτα Μακρυπούλια, παρουσιάζουν την κωμωδία "Ήρθες και θα μείνεις" των Ρενέ Τέιλορ και Τζόζεφ Μπολόνια, σε Λευκωσία, Λεμεσό και Λάρνακα από τις 28 μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου.

Ένα ανατρεπτικό ρομάντζο, μια σπαρταριστή ερωτική κωμωδία, μια γοητευτική απόδειξη επί σκηνής της φράσης του Όσκαρ Ουάιλντ: "Αρκεί ένα λεπτό για να ερωτευτείς, μια ώρα για να συμπαθήσεις και μια μέρα για να αγαπήσεις". Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϊ το 1981, με πρωταγωνιστές τους ίδιους τους συγγραφείς, οι οποίοι είναι ζευγάρι και στη ζωή και στο "Ήρθες και θα μείνεις" αποτύπωσαν την πραγματική ιστορία της δικής τους πρώτης συνάντησης! Το έργο αγαπήθηκε αμέσως από το κοινό και έκτοτε εξακολουθεί να γοητεύει με τη σπιρτάδα και την αλήθεια του, καθώς παίζεται ανελλιπώς με τεράστια επιτυχία σε όλο τον κόσμο.

Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης
Σκηνοθεσία–μουσική επιμέλεια: Γρηγόρης Βαλτινός
Σκηνικά: Διονύσης Χριστοφιλογιάννης
Κοστούμια: Γιώργος Σεγρεδάκης
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Βοηθός σκηνοθέτη: Χαρά Μπαλτά
Φωτογραφίες: Ρούλα Ρέβη
Παραγωγή: Θέασις – Δράσεις Πολιτισμού
Παίζουν: Γρηγόρης Βαλτινός, Ζέτα Μακρυπούλια
Συμμετέχει ο Στάθης Νικολαΐδης

Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου:
Νέα Υόρκη. Παραμονή Χριστουγέννων. Η Λώρα Μπλάου, άνεργη και άφραγκη ηθοποιός, παλεύει να επιβιώσει στο χώρο του θεάματος και παράλληλα να γράψει ένα δικό της θεατρικό έργο. Πρόκειται να περάσει από ακρόαση για ένα διαφημιστικό, ενώ παράλληλα είναι αποφασισμένη να ζήσει μια ερωτική ιστορία σαν παραμύθι, γιατί μέχρι τώρα η ζωή της είναι γεμάτη από άτυχες ερωτικές ιστορίες, ή καλύτερα... συμφορές. Προσδοκά το θαύμα που θα τη σώσει, ή καλύτερα δύο θαύματα: κάποιον να ερωτευθεί και μια επιτυχία στην καριέρα της! Στην ακρόαση δεν νιώθει καλά, δεν είναι η μέρα της, είναι κουρασμένη, έχει μόλις επιστρέψει από την κηδεία του μόνου ατζέντη που την πίστεψε ποτέ, και μιλάει σχεδόν σαν σε παραλήρημα...
Κι εκεί που νιώθει πάλι την απόρριψη να της χτυπάει την πόρτα, εμφανίζεται ο σκηνοθέτης και παραγωγός Βίτο Πινιόλι και τη διαβεβαιώνει πως το ταλέντο της είναι πρωτότυπο, λίγο τρελό, αλλά... ξεχωριστό.

Και αποφασίζει να της κλείσει κι άλλη ακρόαση. Και εκείνη αποφασίζει να τον κατακτήσει, να τον αποπλανήσει, κρατώντας τον όμηρο στο διαμέρισμά της, για ένα απόγευμα, για μια νύχτα, ή ίσως -ποιος ξέρει;- για μια ολόκληρη ζωή.. Στην παράσταση ο θεατής θα παρακολουθήσει την επεισοδιακή συνάντηση δυο ανθρώπων και παράλληλα η συνάντηση αυτή, θα γίνει το έργο που θα παρουσιάσουν στη σκηνή και θα το δούμε να εξελίσσεται, μέσα από τη μαγική εκείνη διαδικασία κατά την οποία η ζωή δανείζει υλικό στην Τέχνη και η Τέχνη του θεάτρου το κάνει παράσταση, στην οποία ο θεατής μπορεί να βιώσει ένα αυθεντικό κομμάτι ζωής. Σημείωμα του Μάριου Πλωρίτη για τη μετάφραση του έργου:Το "στίγμα" του Ήρθες και θα μείνεις θα μπορούσε να περιγραφεί θεματικά: "Ένα έργο από ανθρώπους του θεάματος, με ανθρώπους του θεάματος, γύρω από τη ζωή ανθρώπων του θεάματος". Ή αριθμητικά: "Ένα έργο γραμμένο από δύο (συγγραφείς), με δύο (πρόσωπα), για δύο (πρωταγωνιστές) και –πιστεύουμε για πάμπολλους θεατές". Εύκολο να το λες, αλλά δύσκολο να το πραγματοποιήσεις – να κρατήσεις το ενδιαφέρον του κοινού για δύο ώρες, με δύο μόνο πρόσωπα στη σκηνή.

Το συγγραφικό δίδυμο Ρενέ Ταίηλορ και Τζόζεφ Μπολόνια, που "τόλμησαν" να γράψουν αυτό το θεατρικό ντουέτο, είχαν την πρόνοια ν’ αντλήσουν το θέμα και τα πρόσωπά του από έναν κόσμο που τον ξέρουν καλά: τον κόσμο του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, όπου θητεύουν οι ίδιοι χρόνια τώρα, τόσο ως συγγραφείς όσο και ως ηθοποιοί. Οι δύο ήρωες – δηλαδή, αντι-ήρωες – του Ήρθες και θα μείνεις προέρχονται από αυτόν τον ιδιότυπο «πλανήτη» του θεάματος, όπου αμέτρητοι άνθρωποι, ταλαντούχοι και μη, παλεύουν όχι μόνο για τον δύσκολο επιούσιο, αλλά για την πολύ πιο δύσκολη επιτυχία και καθιέρωση – που ακόμα και όταν έρχεται, δεν φέρνει πάντα "γλυκό ψωμί". Μέσα σε αυτόν τον κόσμο, η Λώρα και ο Βίτο του έργου έρχονται να συνεχίσουν την πανάρχαιη "μάχη των φύλων", που τόσο άγρια δραματοποίησε ο Στρίντμπεργκ και που ο Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω δίνει τη χιουμοριστική περίληψή της: "Είναι αλήθεια πως η γυναίκα περιμένει τον άντρα.

Αλλά τον περιμένει όπως η αράχνη τη μύγα"... Τόσο το πλαίσιο όσο και τη μάχη την προσώπων οι συγγραφείς τα είδαν από την εύθυμη πλευρά τους. Έτσι που το έργο τους χαρακτηρίστηκε από την κριτική "τρελό ρομάντζο" και "σπαρταριστά εξωφρενικό". Αλλά πίσω από τη διασκεδαστική όψη του, προβαίνει η ανταύγεια του αγώνα για την επιβίωση και της αγωνίας για επιτυχία μέσα σε μια ανελέητη αρένα... η ατέλειωτη διελκυστίνδα της ζωτικής ανάγκης για αγάπη και έρωτα, και του φόβου για τον έρωτα και την αγάπη.