Νάγια Τ. Καρακώστα, τι ακριβώς θα συμβεί στον Τουρκομαχαλά της Σκάλας;

Δημοσιεύτηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2023

Η Νάγια T. Καρακώστα είναι πολυπράγμων! Είναι ηθοποιός/περφόρμερ, θεατροπαιδαγωγός και σκηνοθέτρια, και αυτή την περίοδο (ανάμεσα σε τόσα άλλα), συμμετέχει (και) στις εκδηλώσεις του οργανισμού "Λάρνακα 2030" σκηνοθετώντας μία παράσταση διαφορετική!

Ο λόγος για την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παράσταση του έργου «Πριγκιπίσσης Ζεχρά» του βραβευµένου θεατρικού συγγραφέα Κώστα Μαννούρη, η οποία θα παρουσιαστεί στην τουρκοκυπριακή συνοικία και έχει την ιδιαιτερότητα ότι θα είναι µια περιπατητική παράσταση, έξω από τα σπίτια του κόσµου.

Καταρχήν, θα θέλαμε να μας πείτε ποια είναι η Νάγια Τ. Καρακώστα. Πώς προέκυψε το θέατρο και η σκηνοθεσία στη ζωή σας;
Χριστούγεννα του 2001 νομίζω. Εγώ 6η δημοτικού, γιορτή σχολείου και παίζω την κυρία Σκρουτζ. Είμαι λοιπόν εκεί, τελειώνει η σκηνή και η αυλαία κολλάει και δεν κλείνει. Και είμαι εκεί. Και παραδόξως δεν παθαίνω πανικό μα μένω και συνεχίζω. Εκείνην ακριβώς τη στιγμή έγινε μέσα μου ένα κλικ, ένα aha- moment, ένα σκίρτημα, πείτε όπως θέλετε. Εκείνην ακριβώς τη στιγμή εγώ ήξερα πως ήθελα να γίνω ηθοποιός. Όχι -μόνο- για τη σκηνή και όσα αυτή προσφέρει, μα για την άμεση αντίδραση. Την άμεση αντίδραση σε κάθε ερέθισμα γύρω μας.

Η σκηνοθεσία ήρθε ως αναπόφευκτη ανάγκη στο κομμάτι της αυτο- σκηνοθεσίας σε προσωπικές περφόρμανς που έχω δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια μέσα απο τη συμμετοχή μου σε προγράμματα φιλοξενίας και καλλιτεχνικής ανάπτυξης. Τώρα με την Πριγκιπίσσης Ζεχρά είναι η πρώτη φορά που καλούμαι να σκηνοθετήσω και άλλα άτομα πέραν της εαυτής μου. Και ευχαριστώ πραγματικά την Κέλλυ Διαπούλη και τον Κώστα Μαννούρη για αυτήν την ευκαιρία.

Ηθοποιός, περφόρμερ, θεατροπαιδαγωγός και σκηνοθέτρια. Αν έπρεπε να ασχοληθείτε μόνο με μία από τις ιδιότητες σας αυτές, ποια θα επιλέγατε και γιατί;
Οφείλω να ομολογήσω πως μου πήρε αρκετά χρόνια να διεκδικήσω τις ιδιότητές μου. Παρολ’ αυτά τα τελευταία χρόνια αντιλαμβάνομαι πως η –προσπαθώ– πιο σφαιρική αγκαλιά ιδιοτήτων μου με έκανε αυτήν που είμαι σήμερα. Καθεμιά έρχεται να ενισχύσει τις άλλες, να συνομιλήσει με τις άλλες και να τις ωθήσει, να τις εξελίξει. Είναι σαν ένα πολύ ωραίο κοκτέιλ. Αν αφαιρέσεις έστω και ένα μικρής ποσότητας συστατικό, δεν είναι ποτέ το ίδιο. Και  όσο πιο φυσικά/αληθινά τα συστατικά τόσο πιο απολαυστικό και ειλικρινές βγαίνει. Και το κοκτέιλ και η Τέχνη.

Αυτήν την περίοδο σκηνοθετείτε το έργο του Κώστα Μαννούρη «Πριγκιπίσσης Ζεχρά» το οποίο θα παρουσιαστεί στον Τουρκομαχαλά, πίσω από την Πιαλέ Πασά στη Λάρνακα. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τον συγγραφέα του έργου και την παράσταση;
Ο Κώστας δεν νομίζω να χρειάζεται συστάσεις. Όσο διαβάζεις κείμενά του τόσο γοητεύεσαι απο αυτήν την -κατά εμένα- ποιητική λυρικότητα που χρησιμοποιεί και ταυτοχρόνως συνομιλεί με ένα εντός σου τόσο οικουμενικό. Γι’ αυτό νομίζω μας συν-κινούν τα κείμενά του. Η Πριγκιπίσσης Ζεχρά, γραμμένη σε βάθος 10 χρόνων, κάνει ακριβώς αυτό. Σε προσκαλεί να ανοίξεις το βλέμμα, τα αυτιά, το σώμα, τον νου και την καρδιά και να συν-αισθανθείς όλα όσα σε περιτριγυρίζουν. Η παράσταση αυτή είναι μία εμπειρία διαφορετική. Τόσο για εμάς όσο και για το κοινό. Είναι μία πρόσκληση. Μια πρόσκληση για να βολτάρουμε, να νιώσουμε, να συναισθανθούμε, να υποθέσουμε και να ευχηθούμε.

Το έργο έχει τη μορφή μιας περιπατητικής παράστασης στον Τουρκομαχαλά της Σκάλας. Τι ακριβώς θα συμβεί δηλαδή;
Μια βιωμένη εμπειρία. Αυτό λέμε κάθε φορά στο θέατρο ναι. Μα αυτήν τη φορά προσωπικά την βιώνω πολύ διαφορετικά. Η πόλη λειτουργεί ως σκηνή και ως σκηνογραφικός χώρος. Με ό,τι και αν σημαίνει αυτό.

Το κοινό ακολουθεί τη δράση με τα πόδια ξεκινώντας από την πλατεία Ζουχουρί και συνεχίζει μέχρι τον Τουρκομαχαλά. Στη διαδρομή γίνονται ορισμένες στάσεις και δράσεις για να ακουστούν τα κείμενα, να συναντήσουμε τις ηρωίδες και τους ήρωες και παράλληλα να έρθει το κοινό σε μια συνειδητή σχέση με την πόλη και τις πανέμορφες αυτές γειτονιές. Το κοινό παρακαλείται να φέρει μαζί του νερό και άνετα παπούτσια και να ακολουθεί την ομάδα που το προσκαλεί.

Ποιοι συμμετέχουν στην παράσταση;
Στην παράσταση συμμετέχουν οι ηθοποιοί Θεοδώρα Ανδρέου, Αντώνης Κλεάνθους και ο μουσικός Ανδρέας Γεωργίου. Επ' ευκαιρία θα ήθελα να εκφράσω τη βαθιά μου συγκίνηση για το δόσιμο των παιδιών σε όλο αυτό που δημιουργούμε και τα ευχαριστώ και απο εδώ. Μαζί τους, αναπόφευκτα, είναι όμως και τα ίδια τα άτομα που διαμένουν στον Τουρκομαχαλά. Είτε συνειδητά προσφέροντας κέρασμα είτε ασυνείδητα, οι γειτονιές παίζουν μαζί μας. Σαν συν-ηθοποιοί. Συνομιλούν με έναν πολύ ξεχωριστό τρόπο στην παράσταση. Χωρίς όμως να γίνεται βεβιασμένα ή επί τούτου. Η πρόσκληση είναι ανοιχτή.

Επίσης δεν μπορώ να μην αναφέρω και την υπόλοιπη ομάδα των συντελεστριών και συντελεστών. Ο Κώστας Μαννούρης στη συγγραφή των κειμένων και τον ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη αυτή. Η ομάδα της Λάρνακας 2030 στην παραγωγή, την οποία ευχαριστώ για την πρόταση. Η Χάρις Νίκα στη σκηνογραφική επιμέλεια και χαρτογράφηση τοπίου, στη δημιουργία βίντεο και στη στήριξή μου. Η Ζωή Γερολέμου, η Ευανθία Κεπόλα, η Μυριάνθη Καράντωνα και η Χριστίνα Ναθαναηλίδη που πλαισιώνουν πρακτικά και τεχνικά την παράσταση και τις ευχαριστώ ξανά και ξανά. Να σημειωθεί πως θα ακουστεί και ένα μικρό κείμενο το οποίο έγραψα ως μορφή Ντοκουμέντο μετά τη γνωριμία μου με τα άτομα που διαμένουν εκεί.

Σε τι στοχεύει η παράσταση;
Σε ένα ξύπνημα. Ξύπνημα των γειτονιών, των κατοίκων, της πόλης, του μέσα μας, των σωμάτων μας. Σαν αφύπνιση για όσα προσπερνάμε ή δεν υπολογίζουμε. Σε μια συνομιλία και σε μια ίση διαχείριση όλων. Σε ευχές που έχουμε τη δυνατότητα να λέμε και να στέλνουμε.

Στο τέλος, διαβάζουμε, θα δοθεί ως κέρασμα λουκουμάδες και ζιβανία; Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος συμβολισμός πίσω από την ενέργεια αυτή;
Κατά τη διάρκεια της παράστασης θα προσφέρουμε λουκουμάδες απο τον Λοκμάκο της Λάρνακας, στηρίζοντας έτσι και τις τοπικές επιχειρήσεις και κάνοντας παράλληλα και μια αναφορά στον κύριο Χριστάκη Κρόκο. Τον γνωστό πόμπατζη της Λάρνακας που είναι μια φιγούρα βαθιά αποτυπωμένη στις μνήμες μας ως Σκαλλιώτισσες και Σκαλιώτες. Στο τέλος θα προσφερθεί σπιτική ζιβανία από τους Αγιούς Βαβατσινιάς. Η ζιβανία μπαίνει και ως μια υπογραφή, αν θέλετε, περισσότερο προσωπική.

Η έννοια του μοιράσματος είναι ένα σημείο μέσα σε αυτό που ονομάζουμε φροντίδα. Το πώς φροντίζουμε εμείς εμάς, το κοινό που προσκαλούμε και τα άτομα που διαμένουν εκεί. Πώς ξυπνώντας όλες τις αισθήσεις βιώνουμε διαφορετικά αυτήν την εμπειρία. Τόσο οι κάτοικοι που βγαίνουν να κεραστούν ή να κεράσουν όσο και το κοινό μαζί με την ομάδα που παίζουν.

Εσάς ποιο είναι το δικό σας αγαπημένο σημείο στην πόλη;
Α, δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Μεγάλωσα εκεί, απουσίαζα, επέστρεψα, ξανά απουσίασα και τώρα επέστρεψα πάλι. Συνειδητοποιώ όμως, και αυτό θα ήθελα να το μοιραστώ, πως μέσα απο την παράσταση βιώνω πολύ διαφορετικά την ίδιά μου την πόλη. Λες και την ξανα-ερωτεύομαι. Νιώθω πως την επαναδιεκδικώ μέσα μου και την επαναικειοποιούμαι μέσα από την Τέχνη. Και αυτό μου προκαλεί μια ζεστασιά και ένα χαμόγελο.

Τι να περιμένουμε στη συνέχεια από σας;
Στη συνέχεια ακολουθούν διάφορα. Δημιουργούμε μια προσβάσιμη και συμπεριληπτική περφόρμανς με την Έλενα Σωκράτους και την Παναγιώτα Ζιντίλη στο πλαίσιο του συμπεριληπτικού φεστιβάλ παραστατικών Τεχνών Beyond DisDance που διοργανώνει ο Πολυχώρος Συνεργείο στη Λεμεσό, όπου αναρωτιόμαστε "πόσο προσβάσιμος είναι τελικά ο Έρωτας;" (https://www.synergeio.org/beyond-disdance-inclusive-dance-festival?lang=el )

Παράλληλα συνεχίζουμε τα θεατροκινητικά μαθήματα με την πρώτη συμπεριληπτική ομάδα/κολλεκτίβα με ανάπηρα και μη ανάπηρα άτομα "Κούλλου | Μάκκα" στο Συνεργείο (https://www.synergeio.org/projects-2?lang=el ). Με την Ελένη Αναστασίου συνεχίζουμε την ήδη 8χρονη πορεία μας στο εφηβικό θέατρο Βαλίτσα με την ομάδα μας Intra Portas. Φέτος θα είμαι ξανά με τον Αντρέα Κουτσόφτα, συμπληρώνοντας 6 χρόνια συνεργασίας, στην εφηβική παράσταση θεάτρου βαλίτσα Το δωμάτιο του Γιώργου,  η οποία συνεχίζει μετά την 2 χρόνια επιτυχία της να ταξιδεύει μέσα σε σχολικές τάξεις. Με την Ελένη επίσης συν-διδάσκουμε στο θεατρικό εργαστήρι της Intra Portas στην ομάδα ενηλίκων μας (https://www.facebook.com/profile.php?id=100063673535948). Επιπρόσθετα με την  Ελευθερία Σωκράτους, την Έλενα Σωκράτους και μία υπέροχη ομάδα γυναικών συνεχίζουμε το "τζ̆αι μετά;" εξερευνώντας με έναν δημιουργικό τρόπο πραγματικές εμπειρίες κακοποίησης και παραβιαστικών συμπεριφορών και δημιουργίας κοινοτήτων ενδυνάμωσης και αλληλεγγύης, στο πλαίσιο φιλοξενίας και καλλιτεχνικής ανάπτυξης More than Dancing που διοργανώνει η Στέγη Χορού Λευκωσίας (https://dancehouselefkosia.com) Παρουσιάζω επίσης τη συμμετοχική περφόρμας Un|Packed ως συμμετέχουσα του Ευρωπαϊκού προγράμματος φιλοξενίας και καλλιτεχνικής ανάπτυξης Open Up που διοργανώνει το Κέντρο Παραστατικών Τεχνών Λευκωσίας Nimac (https://openupeu.com/about/nimac-3-2/ ). Τηλεοπτικά συνεχίζω στην καθημερινή σειρά Η Γη της Ελιάς.

Και τέλος είμαι ενεργό και ιδρυτικό μέλος του Σωματείου Έμπρακτης Προσφοράς Ένα Εμείς, όπου παρέχουμε έμπρακτη στήριξη σε άτομα που βρίσκονται σε ανάγκη, αλλά και ενισχύουμε το έργο υφιστάμενων Σωματείων/Οργανισμών. Έχοντας κάθε χρόνο διαφορετική θεματική διοργανώνουμε καινοτόμες δράσεις στήριξης ( https://www.enaemeis.cy/ ).

>> Η παράσταση θα λάβει χώρα στις 27 και 29 Σεπτεµβρίου και στις 14 και 15 Οκτωβρίου. Μάθε περισσότερα, ΕΔΩ.

Συντάκτης: Θεώνη Παναγή