Δεύτερη ανάγνωση: Ευαγγελία Ονουφρίου

Δημοσιεύτηκε στις 08 Απριλίου 2013

Το "The Full Monty" ήταν μια τεράστια κινηματογραφική επιτυχία. Τη μεταφέρεις στη σκηνή με κυπριακά χαρακτηριστικά… Πώς είναι ο Νεοκύπριος της κρίσης μετά από το ξέφρενο πάρτι των 90s και πέρα;
Ο Νεοκύπριος της κρίσης έχει αναπτύξει αντισώματα από παλαιότερες καταστροφικές επιδημίες και το αντιβιοτικό του λέγεται σούβλα. Για σλόγκαν του έχει το "η φτώχια θέλει καλοπέραση". Το παρόν τον βρίσκει λίγο φοβισμένο, κάπως μουδιασμένο, αλλά οργισμένο. Στην πορεία, ελπίζω η επινοητικότητά του, η ψυχραιμία και το χιούμορ του να αντισταθμίσουν τους παράγοντες που τον φέρνουν σ’ αυτήν την κατάσταση. Γιατί εδώ όπου φτάσαμε, το μόνο που δεν μας παίρνει είναι να χάσουμε το χιούμορ μας.
Τι λατρεύεις σε αυτήν την παράσταση;
Σε αυτή την παράσταση λατρεύω τα πάντα. Τους ηθοποιούς με τους οποίους συνεργάζομαι, το κυπριακό ανεπανάληπτο χιούμορ που βγαίνει πηγαία από μέσα τους, την κυπριακή μίνι κοινωνία που στήνεται γύρω μου, τις τρυφερές ευαισθησίες και τις αναζητήσεις ανθρώπων καθημερινών που προσπαθούν να βγουν από το αδιέξοδο. Την αλήθεια που διέπει τα πάντα. Χωρίς σούπερ ήρωες, χωρίς από μηχανής θεούς, χωρίς υπέρ-κίνητρα. Έχω λατρέψει το "The full monty" έτσι κι αλλιώς. Πιστεύω ότι μας πάει γάντι. Η αλήθεια είναι η ίδια, όπου κι αν διαδραματίζεται.
Γιατί πρέπει να έρθω να τη δω;
Γιατί μας αφορά, άμεσα, και θα μας κάνει να γελάσουμε με την καρδιά μας. Γιατί θα συγκινήσει χωρίς να αφήσει πικρή γεύση στο στόμα. Γιατί πέντε Κύπριοι θα κάνουν στριπτίζ. Γιατί η ανάγκη των χαρακτήρων του έργου να βγάλουν τα ρούχα τους, γίνεται τόσο επιτακτική κατά τη διάρκεια της θεατρικής δράσης, που θα ουρλιάξεις για να τα βγάλουν. Γιατί μαζί με τα ρούχα τους αποτινάζουν από πάνω τους και κάθε ταμπού και η λύτρωση είναι μεθυστική. Αξίζει να δεις την παράσταση και για την πρωτότυπη, κατά τη γνώμη μας, σκηνοθετική προσέγγιση, που είναι επηρεασμένη από το κινηματογραφικό πεδίο. Ο θεατρικός χώρος τού WhereHaus 612 ευνοεί μια τέτοια πρόταση. Οι θεατές τοποθετούνται στο κέντρο της σκηνής και γύρω τους στήνονται 18 διαφορετικοί σκηνικοί χώροι, που δημιουργούν μια μινιμαλιστική, μα ωστόσο ολοζώντανη κοινωνία, με εικόνες κι ανθρώπους της κυπριακής πραγματικότητας.
Πιστεύεις εσύ ότι ένας Κύπριος θα έκανε ποτέ στριπτίζ;
Βεβαίως, το πιστεύω. Εξάλλου, στην προκειμένη περίπτωση, υπάρχουν πέντε που το κάνουν.
Ποια είναι η δεύτερη ανάγνωση του έργου;
Οι χαρακτήρες μέσα από το στριπτίζ σόου και την προσπάθεια ολοκλήρωσης του σχεδίου τους, όσο γελοίο κι αν ακούγεται, βρίσκουν ελπίδα και δύναμη να συνεχίσουν. Γι’ αυτούς δεν είναι απλώς ένας εύκολος και γρήγορος τρόπος για να βγάλουν λεφτά, αλλά ένα μέσο για να αντιδράσουν στην αδράνεια και τον εξευτελισμό στον οποίο τους καταδίκασε η ανεργία.
Θέλεις να έρθουμε για να προβληματιστούμε ή για να ξεφύγουμε;
Και τα δύο. Το χιούμορ και η συγκίνηση συνυπάρχουν. Μπορεί οι χαρακτήρες, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, να είναι διασκεδαστικοί, απολαυστικοί, να μας κάνουν να γελάμε με την καρδιά μας, όμως δεν παύει ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί να ζουν το δράμα τους. Ναι, πίσω από τις κωμικές καταστάσεις της παράξενης προσπάθειάς τους να εξοικονομήσουν χρήματα, κρύβεται η δύσκολη και σκληρή πραγματικότητα μιας Κύπρου που, εξαιτίας της κρίσης, της ανεργίας και της φτώχιας, οδηγεί πολλές οικογένειες στην απόγνωση. 
Γενικότερα η Point To κάνει διαφορετικές παραστάσεις. Θα σας χαρακτήριζες εναλλακτικούς; Και αν όχι, τι χαρακτηριστικό θα έδινες και γιατί;
Παρόλο που ξεκινήσαμε με πειραματικές παραστάσεις, με τα χρόνια μάς έχουν ελκύσει έργα και θεατρικοί συγγραφείς που ανήκουν στην πιο κλασική "σφαίρα" του θεατρικού ρεπερτορίου. Ίσως η προσέγγιση και η ανάγνωση των έργων να φιλτράρονται μέσα από το δικό μας τρόπο αφήγησης μιας ιστορίας και τη δική μας αισθητική, αλλά αυτό δεν είναι αυτοσκοπός. Ένα από τα ζητούμενα της ομάδας είναι να κάνει η ίδια ένα βήμα προς το κοινό, παρουσιάζοντας τις παραστάσεις της σε μη θεατρικούς χώρους και σε κόσμο που στις ψυχαγωγικές του αναζητήσεις δεν θα συμπεριελάμβανε το θέατρο.
Τι θα δούμε στην παράσταση;
Η παράσταση συνδυάζει γέλιο και συγκίνηση, χορό και μουσική που ξεσηκώνει. Εννέα διαφορετικοί αντρικοί και γυναικείοι χαρακτήρες ξετυλίγονται επί σκηνής και συνθέτουν, μέσα από το έργο, μικρές και μεγάλες πτυχές της κυπριακής πραγματικότητας. Κατά τη διάρκεια της παράστασης ο θεατής θα αντικρύσει γνώριμα πρόσωπα και καταστάσεις από την καθημερινότητά του, θα γελάσει και θα προβληματιστεί με αυτά και θα φύγει, ελπίζουμε, ικανοποιημένος και ολοκληρωμένος.
Πώς καθοδηγείς τους ηθοποιούς; Τους αφήνεις ελεύθερους να δημιουργήσουν; Ακούς αυτά που σου λένε;
Εγώ και ο Μιχάλης Ασιήκκας, που μαζί μοιραζόμαστε την καρέκλα του σκηνοθέτη σ’ αυτή τη δουλειά, δουλεύουμε πολύ με αυτοσχεδιασμούς, που αν και έχουν πάντα συγκεκριμένο στόχο, αφήνουν τους ηθοποιούς να δημιουργήσουν και να παράγουν υλικό για την παράσταση. Στο τέλος της ημέρας όμως, κάποιος πρέπει να έχει την ευθύνη. Αυτήν την έχουμε εγώ και ο Μιχάλης.
Πώς πήρες την απόφαση να το μεταφέρεις στη σκηνή;
Το σκεφτόμουν και το ποθούσα εδώ και δύο χρόνια, αλλά έβρισκα δύσκολη την προσαρμογή από το κινηματογραφικό πεδίο στο θεατρικό. Φοβόμουν ότι κάτι θα έχανε στη διαδικασία προσαρμογής. Η λύση ήρθε μαζί με τη μετακόμισή μας στον καινούργιο θεατρικό χώρο ο οποίος μας στεγάζει, το WhereHaus 612. Ο χώρος είναι ιδανικός για ένα τέτοιο εγχείρημα. Το πάντρεμα δηλαδή του κινηματογράφου με τη θεατρική πράξη. Ιδανική αποδείχτηκε και η συνεργασία μας με την ομάδα Παραπλεύρως Παραγωγές, που συστεγάζεται μαζί μας και αποτελείται από τον Μιχάλη Ασιήκκα και τον Ευριπίδη Δίκαιο. Μαζί με τον Μιχάλη έχουμε αναλάβει το έργο της σκηνοθεσίας, που καταλήγει σε σπαζοκεφαλιά, αφού δεν περιορίζεται μόνο σε στήσιμο και υποκριτική επιμέλεια, αλλά σε ένα περίπλοκο χορογραφημένο τράφικ εναλλαγής δεκαοκτώ διαφορετικών σκηνικών χώρων και μεταβάσεων από τη μια σκηνή στην άλλη.
Ετοιμάζεις κάτι, προγραμματίζεις κάτι για αργότερα που θα ήθελες να το αποκαλύψεις;
Ένα έργο δικό μου, που ελπίζω να τελειώσω μέσα στο 2013 και ονομάζεται "Πατήρ, Υιός και Ιουλιέττα". Το έργο πραγματεύεται την εξουσία που ασκεί ο καλλιτέχνης στο έργο του και κατ’ επέκταση ο Θεός στο δημιούργημά του.