Κριτική: Faust - Ανάγνωση Πρόβας

Δημοσιεύτηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2013

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή δυσκολευόμαστε να πετύχουμε θεατρικό για κριτική. Από τη μια παρουσιάζονται οι παραγωγές στο πλαίσιο του διεθνούς φεστιβάλ "Κύπρια", από την άλλη τα θέατρά μας που ουσιαστικά μέσα στον Οκτώβριο ξεκινούν τις παραστάσεις τους, δεν προσφέρουν πολλές επιλογές. Φέτος αποφάσισα να καινοτομήσω και να καταγράψω εντυπώσεις από μία πρόβα θεατρικού, 20 μέρες πριν από την πρεμιέρα του. Ενώ εσύ θα διαβάζεις αυτό το κείμενο, η τελική παράσταση θα παρουσιάζεται ήδη στο σανίδι, κατά τις πρώτες ημέρες κυκλοφορίας του τεύχους που έχεις στα χέρια σου. Επιλογή μας, η παραγωγή "FAUST" του Λεμεσιανού Στέφανου Δρουσιώτη, μία από τις 4 κυπριακές θεατρικές συμμετοχές στο φεστιβάλ Κύπρια 2013, το οποίο απέκτησε δομή, στόχο και οικονομία από φέτος. Σε μια απομακρυσμένη αποθήκη -έμοιαζε σαν ένα κάτασπρο άδειο κουτί με μαύρο χαλί-, ολοφώτιστη για την πρόβα, βρήκα μια ομάδα νεαρών συντελεστών να συναρμολογούνται, φέροντας χαλαρό ένδυμα εργαστηρίου. Οι περισσότεροι ξυπόλυτοι. Ξυπόλυτος κι ο σκηνοθέτης, δραματουργός, μουσικός και χορογράφος της παραγωγής Στέφανος Δρουσιώτης, ένα νεαρό, ψιλόλιγνο και όμορφο παλικάρι με καλούς τρόπους αλλά και με πολύ συγκεκριμένη άποψη για το εικαστικό αποτέλεσμα που ζητά, αυτά της αφαίρεσης και του συνειρμού. Κι αυτό το καταλαβαίνεις από τα λίγα που εξηγεί για τα στοιχεία που λείπουν από την αποθήκη και μου φέρνει στο νου τη δουλειά των δύο δασκάλων του, του πρωτοπόρου Robert Wilson στην Αμερική αλλά καιτου Δημήτρη Παπαϊωάννου στην Αθήνα. Ησυχία. Σκοτάδι. Μια προνομιακή πρόβα-πέρασμα, χωρίς κοστούμια και φωτισμούς, με ελάχιστα σκηνικά, ξεκινά χαρακτηριστικά με μουσική ορχήστρας, που δεν εκπλήσσει βέβαια, μέχρι που αντιλαμβάνεσαι το μαέστρο να δίνει ρεσιτάλ. Ένα βουβό περφόρμανς που καταλήγει να εισάγει το σατανικό Μεφιστοφελή -που ερμηνεύει με πάθος ο Προκόπης Αγαθοκλέους- και το σχέδιό του με μόνο ένα μοχθηρό χαμόγελο. Κι έτσι συνεχίζει το έργο που έχει τέσσερις σκηνές και τέσσερα ιντερμέδια. Με μια επιλεγμένη σειρά από εικαστικές εικόνες, δραματοποιημένες με αργή, χορογραφημένη κίνηση, με σημαδιακές, ανατρεπτικές δράσεις που ξαφνιάζουν, κάποιες προκαλούν με το χιούμορ τους και κάποιες με κυνική σκληρότητα, και με καθόλου έως ελάχιστο λόγο. Ένα σύγχρονο δρώμενο που συμπυκνώνει τα σημαντικά συμβάντα και συναισθήματα στην ιστορία του Φάουστ του Γκαίτε, μέσα από τα μάτια του Δρουσιώτη. Μαζί με τον πρωτόβγαλτο Κωνσταντίνο Μελίδη στη δραματουργική τους μελέτη, έκτισαν μία γραμμική αφήγηση του μύθου, εστιάζοντας με νεανική αισιοδοξία στο υπαρξιακό θέμα της προσωπικής επιλογής. Το στοίχημα του Δρουσιώτη και της παρέας του είναι να μεταφέρουν τα κομβικά διλήμματα του Φάουστ, που ερμηνεύει ο Χριστόδουλος Μαρτάς με μελαγχολία αλλά και εξάρσεις, έχοντας τον εύπλαστο Βελζεβούλη Μεφιστοφελή του Προκόπη Αγαθοκλέους απέναντί του. Μαζί τους και οι άλλοι χαρακτήρες, όπως η Μαργαρίτα, η αγαπημένη του, που ερμηνεύει η Τζωρτζίνα Τάτση σαν βγαλμένη από παραμύθι, και άλλων ανώνυμων ρόλων όπως μία κυρία με τα κρινολίνα υποψιάζομαι, της Μαρίνας Βρόντη, που βγάζει μέχρι και χιούμορ στην προσπάθειά της να απαγγείλει Σαίξπηρ. Αντίθετα, τραγικότητα εκπέμπει ένας άλλος ιδιόρρυθμος χαρακτήρας, αυτός του Νεκτάριου Θεοδώρου, και ένα ψυχαναγκαστικό συμβιβασμό οι δύο κόρες Μαρίνα Αργυρίδη και Αριάνα Μαρκουλίδου, σε έναν υπέροχο όσο και παράλογο αυτοσχεδιασμό. Όλη η παραγωγή φαίνεται ιδιαίτερα φροντισμένη, με εύγλωττη χορογραφία και κίνηση που επιμελείται ταυτόχρονα η χορεύτρια και περφόρμερ Αριάνα Μαρκουλίδου. Εκ των υστέρων έμαθα ότι ετοιμάζονται σκηνές με πλήθος -40 και βάλε- εθελοντών, σε μια σκηνή από τα όργια της νύκτας της Βαλπουργίας, οπότε το θέαμα παίρνει φιλόδοξες διαστάσεις που σε μια τέτοια πρόβα δεν αποκαλύπτονται. Το σίγουρο όμως είναι ότι είτε καταφέρουν να πείσουν ότι η εικαστική τους προσέγγιση είναι ικανή όχι μόνο να αφηγηθεί μιαν ιστορία αλλά και να μεταφέρει μέρος της μεγαλοσύνης των συλλογισμών του Γκαίτε είτε απλώς αποδεχθούμε την εικαστική διασκευή του Δρουσιώτη επί του θέματος, το θέαμα αναμένεται εξαιρετικά ενδιαφέρον και πρωτότυπο. Κι ελπίζω να μη διαψευστούν οι προσδοκίες μας.