"Ο ρομαντισμός ξαναγεννιέται μέσα από τα πληκτρολόγια των κινητών"

Δημοσιεύτηκε στις 03 Φεβρουαρίου 2017

Μετά την ανακοίνωση των επιχορηγήσεων του σχεδίου Θυμέλη για τα εγχώρια θεατρικά σχήματα της Κύπρου για το 2017, το Θέατρο Versus, που φέτος συμπληρώνει δέκα χρόνια ζωής, είδε τα σχέδιά του να εξανεμίζονται αφού δεν κατάφερε να συμπεριληφθεί στις χρηματοδοτήσεις των παραστάσεών του.

Παρόλα αυτά, το δεύτερο θεατρικό σχήμα της Λεμεσού και ο Μαρίνος Ανωγυριάτης, η ψυχή του Θεάτρου Versus, δεν το έβαλαν κάτω και με πείσμα και… χαμόγελο κάνουν πρεμιέρα, το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου με ένα έργο που τίτλος του αποτέλεσε το κύριο όπλο των συντελεστών του Versus για να προχωρήσουν: Smiley.

H νέα παραγωγή του Versus πραγματοποιείται χωρίς επιχορήγηση αλλά με την επίμονη προσπάθεια του Μαρίνο Ανωγυριάτη και των ανθρώπων που συνέβαλα αφιλοκερδώς για το ανέβασμά της.

Ο ηθοποιός Χάρης Ευριπίδου, ο οποίος μαζί με τον Θανάση Ιωάννου πρωταγωνιστούν στο έργο Smiley, μίλησε στο Check In για αυτή την υπερπροσπάθεια του Versus, τη δική του οπτική στα γεγονότα που προηγήθηκαν και ακολούθησαν της απόφασης του Θυμέλη αλλά και για την καινούργια παραγωγή που ανεβάζει τον Φεβρουάριο το Versus.

Όλες οι λεπτομέρεις για την παράσταση Smiley

Ο ηθοποιός Χάρης Ευριπίδου στην παράσταση "Smiley" που κάνει πρεμιέρα στις 4 Φεβουαρίου

Πες μας λίγα λόγια για σένα και πως αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;
Από μικρός ήμουν πάντα ρομαντικός γεμάτος ανασφάλειες αλλά ανήσυχος και ισχυρογνώμων δυστυχώς. Στο σχολείο ήμουν μέτριος μαθητής αλλά πολύ κοινωνικός με δυνατές φιλίες οι οποίες διατηρούνται ανεξίτηλες στον χρόνο μέχρι και σήμερα. Δεν ανήκω στην κατηγορία των ηθοποιών που σκάρωναν παραστάσεις στην αυλή του σπιτιού τους ως παιδιά. Η αγάπη για την υποκριτική ξεκίνησε κάπου στο τέλος των μαθητικών μου χρόνων με τη συμμετοχή μου σε μια ερασιτεχνική παράσταση της θεατρικής πορείας Λεμεσού, με το έργο ο Μικρός Πρίγκιπας του Aντουάν Ντε Σαιντ Εξυπερύ όπου μου δόθηκε ο πρωταγωνιστικός ρόλος και κατά την διάρκεια του δημιουργικού χρόνου των προβών ανακάλυψα ότι το θέατρο είναι ένα υπέροχο μέσω έκφρασης και μεταφοράς συναισθημάτων. Αυτό ήταν το αρχικό έναυσμα της ανάγκης μου να ακολουθήσω τον δρόμο του θεάτρου. Έτσι κάπου στα είκοσι ταυτόχρονα με την θέση που εξασφάλισα στο τμήμα θεατρικών σπουδών στο εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών φοίτησα στην δραματική σχολή Ιάσμος του Βασίλη Διαμαντόπουλου στην Αθήνα όπου και πήρα το πτυχίο του ηθοποιού.

Αν γύριζες τον χρόνο πίσω θα ακολουθούσες πάλι αυτό το επάγγελμα;
Παρόλο που ως επάγγελμα έχει αρκετές δυσκολίες, όπως είναι η οικονομική ανασφάλεια, κατά περιόδους τα δύσκολα ωράρια, η αναμονή για μια επόμενη δουλειά που θα σε εξιτάρει να δημιουργήσεις και ποτέ δεν ξέρεις πότε θα έρθει, το θέατρο προσφέρει στους υπηρέτες του - ηθοποιούς την ευτυχία να ζήσουν πολλές ζωές. Ακόμα να βιώσουν ποικίλα συναισθήματα μέσα από τους ρόλους που καλούνται να υποδυθούν, να κάνουν κάποιου είδους ψυχοθεραπεία να μεταδώσουν συναισθήματα, να μιλήσουν για θέματα και πτυχές της ζωής που αφορούν όλους μας μέσα από τα θεατρικά έργα και το βήμα που τους δίνεται να τα παρουσιάσουν στην σκηνή, να ψυχαγωγήσουν, να προβληματίσουν να ταξιδέψουν και να εκπαιδεύσουν το κοινό. Καταλήγοντας, το τι αποκομίζει κάποιος που επιλέγει το θέατρο είναι τόσα πολλά που αν γύριζα τον χρόνο πίσω θα έκανα ακριβώς την ίδια επιλογή.

Ποια είναι η άποψή σου για το κυπριακό θέατρο όπως εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια;
Τα τελευταία χρόνια το κυπριακό θέατρο απέδειξε ότι η χώρα μας διαθέτει αξιόλογους καλλιτέχνες παλιάς και νέας γενιάς ηθοποιούς, σκηνοθέτες, σκηνογράφους, συγγραφείς μουσικούς, κ.τ.λ. Αυτό το είδαμε σε δουλειές που παρουσίασαν ανεξάρτητες και μικρές ομάδες στο ελεύθερο θέατρο και ξεχώρισαν με χαμηλές χορηγίες και προϋπολογισμούς γεγονός που με κάνει να νιώθω περήφανος που η μικρή χώρα μας διαθέτει ανθρώπους καλλιεργημένους και ταλαντούχους με πάθος και όρεξη δημιουργίας και προσφοράς κόντρα στις δυσκολίες της οικονομικής κρίσης και της καθημερινότητας που αντιμετωπίζουμε όλοι μας.

Πρωταγωνιστείς στη νέα παράσταση του θεάτρου Versus, το οποίο αν και δεν πήρε επιχορήγηση από το "Θυμέλη" συνεχίζει.
Το θέατρο Versus δεν είναι ένα τυχαίο θέατρο. Φέτος, κλείνει δέκα χρόνια λειτουργίας και προσφοράς στον πολιτισμό με πολλές αξιόλογες παραστάσεις στο ενεργητικό του. Είναι ένα από τα δύο ελεύθερα θέατρα της Λεμεσού μαζί με την ΕΘΑΛ. Πρόσφερε θέσεις εργασίας και χώρο για δημιουργία σε πολλούς ηθοποιούς και ανθρώπους του θεάτρου όλα αυτά τα χρόνια. Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του νέου σχεδίου Θυμέλη μαζευτήκαμε κάποιοι άνθρωποι που αγαπάμε το θέατρο με πρωτοβουλία του καλλιτεχνικού του διευθυντή Μαρίνου Ανωγυριάτη ο οποίος φρόντισε με κάθε μέσο και δύναμη ψυχής να πραγματοποιήσει το ανέβασμα αυτής της παράστασης με μηδέν οικονομικό προϋπολογισμό, ψάχνοντας χορηγίες από ιδιώτες και ανθρώπους που ήθελαν να στηρίξουν τη συνέχεια και την λειτουργία ενός θεάτρου που προάγει πολιτισμό και παιδεία που έχουμε όλοι μας ανάγκη σ΄ αυτές τις δύσκολες εποχές που διανύουμε. Την προσπάθεια αυτή στήριξαν πρώτα ο συγγραφέας του έργου Gullienm Clua η μεταφράστρια Μαρία Χατζηεμανουήλ που παραχώρησαν τα δικαιώματα δωρεάν και αυτό ήταν το πρώτο βήμα. Τους ευχαριστώ θερμά για αυτή την ανεκτίμητη πράξη τους μέσα από την ψυχή μου.

Ποια είναι η άποψή σου για το "Θυμέλη";
Για το νέο σχέδιο Θυμέλη δεν είμαι ο αρμόδιος άνθρωπος να εκφέρω γνώμη αλλά σίγουρα το γεγονός ότι καταδίκασε ένα θέατρο σε λουκέτο και πολλές άλλες ομάδες και δημιουργούς σε ζητιανιά που η προσφορά τους είναι σημαντική για τον πολιτισμό και την παιδεία της πατρίδας μας, θεωρώ ότι πρέπει να προβληματίσει τους πάντες και ιδιαίτερα τους δημιουργούς του.

Μαζί με τον Θανάση Ιωάννου πρωταγωνιστείς στο έργο 'Smiley'. Πες μας για αυτό το έργο και για το δικό σου ρόλο.
Το Smiley είναι μια σύγχρονη ιστορία αγάπης, όπου δύο αγόρια του σήμερα ερωτεύονται, μαλώνουν και παλεύουν να βρουν την ουσία και το νόημα των σχέσεων σε μια εποχή δύσκολη που ο ρομαντισμός ξαναγεννιέται μέσα από τα πληκτρολόγια των κινητών. Εγώ στο έργο υποδύομαι τον Μπρούνο ένα ντροπαλό εσωστρεφή και ρομαντικό αρχιτέκτονα με πολλές ανασφάλειες που αγαπά ιδιαίτερα τον κινηματογράφο της δεκαετίας του σαράντα, το θέατρο και τις τέχνες γενικότερα, έξυπνο με αρκετή αίσθηση του χιούμορ. Τα υπόλοιπα επί σκηνής.

Τι σε δυσκόλεψε σε αυτή την παράσταση και τι θα κρατήσεις;
Κάθε ρόλος έχει ένα βαθμό δυσκολίας όταν θες να τον αποδώσεις όσον το δυνατόν καλύτερα μπορείς. Πάντα υπάρχει η δημιουργική διαδικασία του να καταλάβεις πραγματικά ποιος είναι αυτός που πρέπει να ενσαρκώσεις και να ξεδιπλώσεις όσες περισσότερες πτυχές του χαρακτήρα του. Κρατάω τις όμορφες στιγμές που πέρασα με τους συνεργάτες μου και που πλέον αποκτήσαμε μια φιλική σχέση με εμπιστοσύνη και αγάπη έχοντας κοινό στόχο το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα της παράστασης ξεκινώντας από τον εξαιρετικό σκηνοθέτη μας Μαρίνο Ανωγυριάτη, τον ταλαντούχο συνάδελφο μου Θανάση Ιωάννου που χέρι χέρι κάναμε αυτό το ταξίδι, και τέλος την υπέροχη κινησιολόγο μας Μαρία Μέση. Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά την ταλαντούχα ηθοποιό και σκηνοθέτη Λέα Μαλένη που μας δάνεισε επίσης αφιλοκερδώς την φωνή της στην εκφώνηση της παράστασης

Το έργο ασχολείται με τη σχέση ενός ομοφυλόφιλου ζευγαριού. Πόσο έτοιμη θεωρείς πως είναι η κυπριακή κοινωνία και το θεατρόφιλο κοινό να αποδεχθεί μία τέτοια σχέση και κατ' επέκταση μία τέτοια παράσταση;
To έργο Smiley πιστεύω πως τυχαίνει να συμβαίνει ανάμεσα σε δύο άντρες και δεν στοχεύει στη σεξουαλική προτίμηση που είναι δικαίωμα στον κάθε ένα αλλά στην αγάπη και στον έρωτα που δεν ξεχωρίζει φύλα χρώματα κοινωνικά στρώματα κ.τ.λ. Η κυπριακή κοινωνία, δυστυχώς, ακόμη πάσχει λίγο από την αποδοχή γενικά. Αν και έχουν γίνει άλματα τα τελευταία χρόνια και δεν αναφέρομαι μόνο στο θέμα της ομοφυλοφιλίας αλλά στο οτιδήποτε μοιάζει ξένο και διαφορετικό, πιστεύω πως η εκπαίδευση και η παιδεία μας πρέπει να μας προετοιμάζει καλύτερα από τα γεννοφάσκια μας. Δεν είναι κάτι που βλέπουμε πρώτη φορά στο κυπριακό θέατρο, δηλαδή, ένα έργο να πραγματεύεται την διαφορετικότητα ή αν θέλεις συγκεκριμένα σχέσεις ανθρώπων του ιδίου φύλου. Εν κατακλείδι πιστεύω πως το θεατρόφιλο κοινό και η κυπριακή κοινωνία στο μεγαλύτερο ποσοστό είναι σχετικά έτοιμη και ενημερωμένη και αν όχι τότε θα χαρούμε να τους δούμε στην παράσταση γιατί ένας από τους στόχος μας, πέρα της ψυχαγωγίας είναι και αυτός της ενημέρωσης.

Τελικά, η αγάπη και η έκφρασή της τι χρειάζεται;
Χρειάζεται μηδενισμό του 'εγώ', προσφορά και ειλικρίνεια σ΄ αυτούς που θέλουμε να τη διοχετεύσουμε και ένα χαμόγελο απλά, όταν τα λόγια περισσεύουν-δανείζομαι τον τίτλο του τραγουδιού που γράφτηκε ειδικά για την παράσταση Smiley σε μουσική της αγαπημένης σε όλους μας τραγουδίστριας Ηρώς Λεχουρίτη και στίχους Σταύρου Σταύρου, που τους ευχαριστώ θερμά γιατί αφιλοκερδώς πρόσφεραν και αυτοί με τη σειρά τους στο ανέβασμα της παράστασης Smiley.

Το τραγούδι της παράστασης σε μουσική της Ηρώς και στίχους Στάυρου Σταύρου