Θέατρο , News

Review: Είδαμε την "Ιφιγένεια εν Αυλίδι" σε σκηνοθεσία Μαγδαλένας Ζήρα

Η καλοκαιρινή παραγωγή του Φανταστικού Θεάτρου παρουσιάζεται απόψε στην αυλή του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Τράπεζας Κύπρου

Δημοσιεύτηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2017

Παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις δουλειές της Μαγδαλένας Ζήρα, όλα αυτά τα χρόνια, για τρεις κυρίως λόγους. Πρώτον, για τη μοντέρνα αισθητική και σκηνοθετική ματιά που έχει στις δραματουργικές δομές που χρησιμοποιεί σε κάθε δουλειά της, δεύτερον για τους αντισυμβατικούς, θα έλεγα, θεατρικούς χώρους που χρησιμοποιεί, βγαίνοντας εκτός θεατρικής αίθουσας και τρίτον για τη βαθιά φιλολογική της μελέτη σε κάθε έργο.

Από τη σημαντική της φιλολογική μελέτη στον ‘Φορτουνάτο’ μερικά χρόνια πριν, μέχρι την εν λόγω παράσταση, η Ζήρα απέδειξε ξανά πως δεν αφήνεται να χαθεί στις γραμμές της δραματουργίας και κοιτάζει πέραν από αυτές αμφισβητώντας πολλές φορές ως σωστή ερευνήτρια, τις υπάρχουσες θεωρίες και μελέτες, θέτοντας ερωτήματα και προβληματισμούς.

Για άλλη μία φορά θαύμασα την Ζήρα για τους πιο πάνω λόγους παρακολουθώντας την ‘Ιφιγένεια εν Αυλίδι’ του Ευριπίδη τον περασμένο Ιούλιο και κυρίως λάτρεψα το ζωντανό σκηνικό, στο οποίο τοποθέτησε την παράσταση: τον χώρο του παρκινγκ, απέναντι από το Λήδρα Πάλας με την νεκρή ζώνη και τα αρχοντικά της κατεχόμενης Λευκωσίας ζωντανό σκηνικό μπροστά μας.

Η Μαγδαλένα Ζήρα πρόσφερε μία σύγχρονη θεατρική πρόταση αρχαίου ελληνικού δράματος με δική της δραματουργική επεξεργασία, διασκευή και μετάφραση αναδεικνύοντας τον κυνισμό του κέντρου εξουσίας που αποφασίζει ερήμην του λαού θυσιάζοντας αθώους στο βωμό της επεκτατικής της πολιτικής. Μία απόλυτα σημερινή ερμηνεία της τραγωδίας του Ευριπίδη που μας φέρνει αντιμέτωπους με την πικρή αλήθεια που ισχύει εδώ και αιώνες: την παντοδυναμία της εξουσίας.  

Ομολογώ πως η ματιά μου κατά τη διάρκεια της παράστασης ξέφευγε πολλές στιγμές, φευγαλέα στην ‘άλλη πλευρά’ τη δικιά μας Αυλίδα, όπου ο ούριος άνεμος δεν φύσηξε ακόμα παρά τις θυσίες και τα δάκρυα. Ένας ‘ούριος άνεμος’ που χρειάστηκε πολλά αθώα θύματα μέχρι και σήμερα. Μια σφιχτοδεμένη, αν και μακρά, παράσταση με τις Νίκη Δραγούμη (Ιφιγένεια) και Παναγιώτα Παπαγεωργίου (Κλυταιμνήστρα) να επιβεβαιώνουν για άλλη μία φορά τη θέση τους στις καλύτερες και υποσχόμενες ηθοποιούς της γενιάς τους. Η εσωτερικότητα της ερμηνείας της Παπαγεωργίου και η πιστή υπακοή στις σκηνοθετικές οδηγίες της Δραγούμη ανέδειξαν τις ψυχολογικές διακυμάνσεις των δύο ηρωίδων και μετέφεραν στο κοινό εκείνο ακριβώς το συναίσθημα της απόγνωσης αλλά και επίγνωσης ενός θύματος.

Μαζί ένας υποκριτικά ισχυρός Αγαμέμνονας από τον Ανδρέα Τσέλεπο, ο οποίος ακολουθώντας πιστά τις σκηνοθετικές οδηγίες έδωσε μία άλλη διάσταση του συγκεκριμένου ρόλου. Ένα τοπίο μουντό, ρεαλιστικό, το οποίο όπως ακριβώς και στην περίπτωση της ‘Ιφιγένειας’ της Ζήρα έχει μία άλλη ιστορία να μας πει. Εκείνη την ιστορία της θυσίας αθώων θυμάτων στον βωμό ιμπεριαλιστικών εκστρατειών, εκείνη την ιστορία που το 2017 είναι η πραγματικότητά μας που οι ισχυροί του πλανήτη αναζητούν τη νέα Ιφιγένεια ως σφάγειο για να φυσήξει ο δικός τους ούριος άνεμος για την επόμενη εκστρατεία διάσωσης από την τρομοκρατία…

Έχω περιέργεια να δω, πως θα λειτουργήσει η ίδια παράσταση σκηνικά και σκηνοθετικά, που ανεβαίνει απόψε Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου, στην αυλή του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Τράπεζας Κύπρου. Η Ζήρα σίγουρα έχει τη λύση…

Πεμ 21 Σεπ, αυλή Πολιτιστικού Ιδρύματος Τραπέζης Κύπρου, 21.00. Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Τεχνών Φανερωμένη 17. Είσοδος ελεύθερη.  

Σχετικά

Ατζέντα
May 2024
Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
1 2 3 4 5
6 7 8 9 10 11 12
13 14 15 16 17 18 19
20 21 22 23 24 25 26
27 28 29 30 31
Όλη η ατζέντα

Εγγραφή στο Newsletter

Εγγραφείτε στο newsletter μας για να λαμβάνετε τις τελευταίες ειδήσεις το email σας!

Eγγραφή στο Newsletter

Εγγραφείτε στο newsletter μας για να λαμβάνετε τις τελευταίες ειδήσεις στο email σας!

Close