10 εναλλακτικά ταξίδια για το καλοκαίρι στην Ευρώπη

Δημοσιεύτηκε στις 06 Μαΐου 2019

Υπάρχουν πόλεις-θησαυροί που όμως παραμένουν στη σκιά της πρωτεύουσας, που δεν βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των τουριστών, που μένουν αμόλυντες και με τη δική τους ξεχωριστή προσωπικότητα.

Γάνδη, Βέλγιο
Η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Ανατολικής Φλάνδρας είναι χτισμένη στην συμβολή των ποταμών Scheldt και Leie ενώ απέχει μόνο 49 χλμ. από τις Βρυξέλλες. Κατά των μεσαίωνα ήταν μια από της μεγαλύτερες και πλουσιότερες πόλεις της βόρειας Ευρώπης, δεύτερη μόνο μετά το Παρίσι. Σήμερα η πόλη ξεχωρίζει για την μεσαιωνική αρχιτεκτονική της και αποτελεί σημαντικό τουριστικό προορισμό για τους κεντροευρωπαίους, ενώ διαθέτει λιμάνι και πανεπιστήμιο. Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα για τη ζωή της πόλης λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο και πρόκειται για το φεστιβάλ της Γάνδης, το οποίο διαρκεί 10 μέρες και είναι ένα από τα μεγαλύτερα πολιτιστικά φεστιβάλ της Ευρώπης. Αυτή η μικροσκοπική πόλη είναι λιγότερο τουριστική από τη γειτονική Μπριζ αλλά το ίδιο παραμυθένια. Μεσαιωνικά κτίρια, κανάλια, πανύψηλοι καθεδρικοί, λιθόστρωτα δρομάκια, παραδοσιακά σπιτάκια με χρωματιστές προσόψεις συνθέτουν το κουκλίστικο σκηνικό της, το οποίο θα το ανακαλύψετε με τα πόδια. Αξίζει να δείτε τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Βονιφάτη (Saint Bavo) με τις 40 καμπάνες και τους ανεκτίμητους θησαυρούς τέχνης που φιλοξενεί, το γοτθικό ναό του Αγίου Νικολάου (Sint Niklaaskerk), σήμα κατατεθέν της πόλης, το επιβλητικό δημαρχείο, το εντυπωσιακά αναστηλωμένο κάστρο Gravensteen αλλά και το Graslei, το μεσαιωνικό λιμάνι δηλαδή με τα αναπαλαιωμένα κτίρια. Κι αν την ημέρα είναι όμορφη, το βράδυ η Γάνδη φωτίζεται ειδυλλιακά και γίνεται ακόμα πιο μυστηριώδης και ρομαντική.

Νίκαια, Γαλλία
“Το φως της είναι έντονο, αλλά ταυτόχρονα απαλό και τρυφερό”, έλεγε ο Ματίς για τη λαμπερή πρωτεύουσα της γαλλικής Ριβιέρας. Κι η αλήθεια είναι ότι έχει ηλιοφάνεια 300 μέρες το χρόνο. Το πρώην αγαπημένο resort της βρετανικής αριστοκρατίας του 19ου αιώνα δεν άργησε να γίνει το hot spot των rich & famous από όλο τον κόσμο. Αυτά μέχρι πριν λίγα χρόνια. Γιατί πλέον, η κοσμοπολίτικη πόλη της Κυανής Ακτής έχει κάτι για όλους. Δωρεάν μουσεία όπως το Μουσείο Καλών Τεχνών που φιλοξενεί έργα των Μονέ και Ροντέν ή το μικροσκοπικό εστιατόριο La Merenda που αποτελεί το καλύτερα κρυμμένο μυστικό της πόλης. Ο εορτασμός των 150 χρόνων από την προσάρτηση στη Γαλλία το 2010 την βρήκε ανανεωμένη, με ζωντανές πλατείες, σχεδόν 20 μουσεία και γκαλερί και το δροσερό αεράκι της Μεσογείου πάντα να φυσά στη διάσημη λεωφόρο Promenade des Anglais.

Σαράγιεβο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη
Άλλοτε το αποκαλούν η “Ιερουσαλήμ” της Ευρώπης λόγω της πολυ-πολιτισμικότητάς του κι άλλοτε το συγκρίνουν με την Κωνσταντινούπολη. Η αλήθεια είναι πως η παλιά πόλη του Σαράγιεβο θυμίζει αρκετά την Κωνσταντινούπολη, αφού κάποτε αποτελούσε το δυτικότερο προπύργιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μετά το πόλεμο του '90, η πόλη παρέμεινε ανέγγιχτη από το μαζικό τουρισμό, κάτι που φαίνεται να αλλάζει αφού τα καλντερίμια, τα παζάρια και τα cafe της δέχονται όλο και περισσότερο κόσμο πλέον. Γευτείτε ćevapčići, την τοπική εκδοχή του κεμπάπ, μπουρέκια, bosanska kafa (το δυνατό καφέ σε μπακιρένιο μπρίκι) αλλά και ένα μπουκάλι Sarajevsko Pivo, την τοπική μπύρα.

Λιουμπλιάνα, Σλοβενία
Το όνομά της προέρχεται από τη σλοβένικη λέξη «πολυαγαπημένος». Είναι ανέλπιστα όμορφη με τα μικρά μπαρόκ κτίριά της, τις πέτρινες γέφυρες, το ρομαντικό κάστρο στην κορυφή του λόφου και τις λιθόστρωτες πλατείες γεμάτες με café. Μπορεί να μην είναι η Πράγα αλλά οι κάτοικοί της είναι ευγενικοί και δεν διστάζουν να σε βοηθήσουν. Είναι μια πόλη-μινιατούρα, ασφαλής, εύκολη να τη γυρίσεις και να την ερωτευτείς. Σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες μοιάζει να μη θέλει τον μαζικό τουρισμό: δεν θα βρείτε boutique ξενοδοχεία, τα καταστήματα κλείνουν το Σάββατο το μεσημέρι, ενώ τα μουσεία και οι γκαλερί δεν δέχονται επισκέψεις μέσα στο Σαββατοκύριακο. Την ομορφιά της την οφείλει στο Σλοβένο αρχιτέκτονα Joze Plecnik, ο οποίος είναι για τη Λιουμπλιάνα ό,τι είναι ο Gaudi για τη Βαρκελώνη. Ο Plecnik έχτισε εδώ γέφυρες (πιο γνωστή η Triple Bridge, που αποτελεί και σύμβολο της πόλης), εκκλησίες, μια εκπληκτική βιβλιοθήκη και ένα κοιμητήριο όπου το νεοκλασικό συναντά το αρ ντεκό. Μην παραλείψετε να παρακολουθήσετε τη λειτουργία στην ορθόδοξη εκκλησία των Αγίων Κύριλλου και Μεθόδιου, όπου θα θαυμάσετε την τοιχογραφία του Αγίου Γεωργίου που σκοτώνει το δράκο. Γενικότερα οι δράκοι είναι αγαπημένο μοτίβο της πόλης: θα τους δείτε παντού και αυτό γιατί ένας μύθος λέει ότι την πόλη ίδρυσε ο Ιάσωνας με τους Αργοναύτες, στο σημείο ακριβώς όπου σκότωσε ένα φοβερό δράκο.

Γρανάδα, Ισπανία
Δύο λόφοι, δύο ποτάμια, μεσαιωνικά σπίτια με κόκκινα κεραμίδια και λουλούδια και, στο ψηλότερο σημείο, το “Κόκκινο Φρούριο”, το παλάτι των Μαυριτανών σουλτάνων, γνωστό απλά ως Αλάμπρα. Αυτή είναι η Γρανάδα, η οποία δεν μοιάζει με καμία άλλη ισπανική πόλη. Έχει δικό της χαρακτήρα, τον οποίο οφείλει στους Μαυριτανούς. Τον 13ο αιώνα η Γρανάδα αντιστεκόταν ως η τελευταία ισλαμική πρωτεύουσα της Ισπανίας. Εδώ κατέφυγαν χιλιάδες Μαυριτανοί τεχνίτες εγκαταλείποντας τη Σεβίλλη και την Κόρδοβα. Η Γρανάδα τούς αγκάλιασε κι εκείνοι της χάρισαν τη λεπτή ομορφιά της αραβικής αρχιτεκτονικής. Το 1492, η πόλη άλλαξε χέρια καθώς ο τελευταίος σουλτάνος, ο Boabdil, την παρέδωσε στους Καθολικούς βασιλείς Ισαβέλλα και Φερδινάνδο, οι οποίοι έδωσαν εντολή για τον εκχριστιανισμό της πόλης. Τα τζαμιά μετατράπηκαν σε εκκλησίες και, μέσα στην Αλάμπρα, χτίστηκε το αναγεννησιακό Palacio του Carlos V, εγγονού της Ισαβέλλας. Μια παραφωνία που σε τίποτα δεν μπόρεσε να συναγωνιστεί το ισλαμικής αρχιτεκτονικής σύμπλεγμα. Το μάτι ακολουθεί την αυστηρή γεωμετρική σύνθεση της πόλης: τα μυτερά καμπαναριά των εκκλησιών, τις κόκκινες σκεπές των σπιτιών καλυμμένες από λουλούδια και βρύα, τους πυργίσκους των carmen, τα ολόισια κυπαρίσσια που στριμώχνονται ανάμεσά τους. Και, στην κορυφή του απέναντι λόφου, η διάσημη Αλάμπρα, το περίτεχνο παλάτι και φρούριο των Μαυριτανών μοναρχών. Η Αλάμπρα, μαζί με το παλάτι Χενεραλίφε και τη μεσαιωνική γειτονιά Αλμπαϊσίν ανήκουν στη λίστα της Unesco από το 1984.

Λυών, Γαλλία
Κερδίζει το Παρίσι στα σημεία: μπορεί το δεύτερο να είναι η πρωτεύουσα της χώρας αλλά η Λυών θεωρείται η παγκόσμια πρωτεύουσα της γαστρονομίας. Επιπλέον, το Παρίσι είναι η “πόλη του φωτός” αλλά του τεχνητού, των προβολέων, των φλας, των αστραφτερών καταστημάτων. Η Λυών όμως είναι λουσμένη στο φυσικό φως της Μεσογείου, εκείνο που έκανε τους Ρωμαίους να της χαρίσουν το όνομα Lugdunum, λόφο του φωτός δηλαδή, εντυπωσιασμένοι από τη λάμψη του ήλιου που αντανακλάται στα νερά και την κοιλάδα της. Κόκκινες στέγες, συγκλονιστική αρχιτεκτονική, δυο ποτάμια και τα λιθόκτιστα σοκάκια της παλιάς μεσαιωνικής πόλης συνθέτουν το σκηνικό στην πόλη που λατρεύει τις τέχνες και που κάθε χρόνο το Δεκέμβρη λούζεται σε πολύχρωμα φώτα κατά τη διάρκεια του Festival des Lumières, του Φεστιβάλ των Φώτων.

Βρότσλαβ, Πολωνία
Η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Πολωνίας πάντα βρισκόταν εκτός τουριστικού χάρτη με την Βαρσοβία και την Κρακοβία να μονοπωλούν το ενδιαφέρον των επισκεπτών. Είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Όντερ στο νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας σε απόσταση 60 χλμ από τα σύνορα της Τσεχίας και 130 χλμ από αυτά της Γερμανίας. Όσοι την έχουν επισκεφτεί υποστηρίζουν ότι πρόκειται για μια πιο φιλική στον επισκέπτη εκδοχή της Κρακοβίας. Το Βρότσλαβ έχει επιρροές από τη Βοημία, την Αυστρία και την Πρωσία διαμορφώνοντας ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό και πολιτισμικό χαρακτήρα. Μια υπέροχη κεντρική πλατεία, 12 νησιά, 130 γέφυρες, θέατρα, φεστιβάλ, πάρκα στις όχθες του ποταμού και μια άριστα διατηρημένη γοτθική συνοικία με όμορφες εκκλησίες είναι μόνο μερικά από τα γοητευτικά στοιχεία που συνθέτουν το σκηνικό της πόλης. 

Βασιλεία, Ελβετία
Η Ελβετική πρωτεύουσα της τέχνης και του πολιτισμού, φωλιασμένη στο τρίγωνο όπου συναντώνται η Ελβετία, η Γερμανία και η Γαλλία. Η Βασιλεία είναι μια μικρή πόλη που συνδυάζει ελβετική ποιότητα με έναν πολυπολιτισμικό πληθυσμό και περήφανη για τον πολιτισμό της. Διαθέτει περισσότερα από 40 μουσεία με μεγάλες μόνιμες συλλογές, καθώς και ειδικές εκθέσεις. Για να ανακαλύψετε την ιστορία της από πρώτο χέρι ξεκινήστε από την καρδιά της. Η Παλιά Πόλη χωρίζεται από τον ποταμό Ρήνο στην Grossbasel και στην Kleinbasel. Η κάθε πλευρά έχει τη δική της γοητεία. Η Kleinbasel στις όχθες του Ρήνου σας προσκαλεί να ξεκουραστείτε κάτω από τις πρώτες ακτίνες του ήλιου, ενώ η Grossbasel θα σας αιχμαλωτίσει με τα φιδωτά της στενάκια. Η Βασιλεία είναι και πόλη-Μέκκα της αρχιτεκτονικής. Εξαιρετικές αντιθέσεις δημιουργούνται εξαιτίας της παρουσίας των παραδοσιακών γαλλικών σπιτιών και των μεσαιωνικών εκκλησιών που γειτνιάζουν με τα μοντέρνα κτήρια των αρχιτεκτόνων όπως οι Herzog και de Meuron ή ο Renzo Piano.

Ρότερνταμ, Ολλανδία
Το μεγαλύτερο λιμάνι της Ευρώπης σφύζει από ζωή. Η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ολλανδίας, βρίσκεται στα νότια του Άμστερνταμ, μόλις 40 λεπτά με το τρένο από την πρωτεύουσα και λίγα χιλιόμετρα από τη βόρεια θάλασσα. Έχει άκρως ενδιαφέρουσα πολυπολιτισμική κοινότητα, νυχτερινή ζωή, αξιοζήλευτη ναυτική παράδοση, κέντρο που εξερευνάται άνετα με τα πόδια, κορυφαία μουσεία και μοναδική αρχιτεκτονική δεξιά και αριστερά από τις όχθες των ποταμών Μάας και Ρότε. Τίποτα δεν θυμίζει πλέον ότι αυτή η πόλη εξαφανίστηκε από το χάρτη τη νύχτα της 14η Μαΐου 1940 και έχασε για πάντα το μεσαιωνικό της κέντρο από τους βομβαρδισμούς των Ναζί. Στη θέση του πολυφωτογραφημένες γέφυρες, ουρανοξύστες από ατσάλι και γυαλί, design κτίρια συνθέτουν το σκηνικό στο “Μανχάταν του Μάας”, όπως το αποκαλούν. Κι αυτό γιατί ο ορίζοντας του Ρότερνταμ αλλάζει διαρκώς και φέρει την υπογραφή κορυφαίων σύγχρονων designers όπως οι Rem Koolhaas, Renzo Piano και Sir Norman Foster. Πλατείες ανακαινίζονται, παλιά τούβλινα κτίρια στεγάζουν περιζήτητα λοφτ, δημόσιοι χώροι μετατρέπονται σε υπαίθριες γκαλερί με έργα τέχνης και animation προβολές και φημισμένα φεστιβάλ μαγνητίζουν τη νεολαία και τα πιο δημιουργικά μυαλά στον κόσμο. Αν υπήρχε μια λέξη που θα χαρακτήριζε την πόλη, αυτή είναι η πρωτοπορία, από τις γειτονιές μέχρι τα πιάτα των εστιατορίων. Το Ρότερνταμ δεν θέλησε ποτέ να διεκδικήσει τον τίτλο της όμορφης ή γραφικής πόλης. Είναι μια πόλη που σε συνεπαίρνει με τη φουτουριστική εικόνα της και το μοναδικό της χαρακτήρα.

Τορίνο, Ιταλία
Σκηνικό από χαμηλούς καταπράσινους λόφους και μικρές πεδιάδες, κέντρο δημιουργίας τέχνης και γαστρονομίας, πόλος έλξης για καλλιτέχνες και freethinkers. Το Τορίνο αποποιείται τον τίτλο του φτωχού συγγενή και ανακηρύσσεται ως η πιο πολυπρόσωπη πόλη της Ιταλίας. Σε αντίθεση με τη Ρώμη και τη Φλωρεντία, που επιδεικνύουν απροκάλυπτα τα ατού τους, οι ομορφιές της πόλης αποκαλύπτονται σιγά σιγά, μαζί και η εκπληκτική της ικανότητα να μεταλλάσσεται: εμπορικός οικισμός, έδρα διακυβέρνησης, βιομηχανικό κέντρο, πυρήνας πολιτιστικής δημιουργίας, διοργανώτρια των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2006. Πολεοδομία και αρχιτεκτονική παρουσιάζουν μια αρμονική εικόνα όπου κυριαρχούν εντυπωσιακές πλατείες, καλαίσθητα palazzi, αρχοντικά και μπαρόκ κτίρια. Στο μπαρόκ σκηνικό εντάσσεται το εργοστάσιο της Fiat, σύμβολο της βιομηχανικής δραστηριότητας της πόλης και πόλος έλξης για μεγάλο αριθμό Ιταλών από το Νότο που ήρθαν να αναζητήσουν την τύχη τους κατά τις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Αν η πολιτιστική ζωή αποτελεί ένα από τα ατού της πόλης, ο κυριότερος ανταγωνιστής της είναι η γαστρονομία. Σε αντίθεση με τους κατοίκους της Ρώμης, που αρκούνται σε συγκεκριμένα πιάτα, για τους Τorinesi το φαγητό είναι σοβαρή υπόθεση. Οι ίδιοι όμως κρατούν όλο το μεράκι τους για τα γλυκά: στις δημιουργίες τους, το γαλλικό ένστικτο για τη ζαχαροπλαστική συναντά την ιταλική τέχνη της σοκολάτας και του παγωτού. Ο διασημότερος ίσως λάτρης των γλυκών ήταν ο Νίτσε, ο οποίος παρά την κρίσιμη κατάσταση της υγείας του δεν μπορούσε να αντισταθεί στον πειρασμό του παγωτού των café chantants.

Πηγή: ArtTravel