Το δικό του "Παλτό"

Δημοσιεύτηκε στις 02 Οκτωβρίου 2013

Η παράσταση ανεβαίνει στο πλαίσιο του προγράμματος Project Nicosia, Φεστιβάλ Pop Up 2013 που διοργανώνει ο Δήμος Λευκωσίας στη λεωφόρο Μακαρίου Γ΄. Το Παλτό, πραγματεύεται την ιστορία ενός ασήμαντου ανθρώπου που ήρθε στον κόσμο “κομμένος-ραμμένος” για να γίνει δημόσιος υπάλληλος. Ενός αντιγραφέα που επιθυμεί να αποκτήσει ένα καινούργιο παλτό, το οποίο όχι μόνο θα τον προστατεύει από το κρύο, αλλά ταυτόχρονα θα του προσφέρει κύρος και αποδοχή. Τι έχει να πει όμως για αυτό ο Διομήδης Κουφτερός;

Πώς μπορεί ένα έργο του 19ου αιώνα να λειτουργήσει σε μια ευρωπαϊκή χώρα του 21ου;

Όποιο έργο πιάνουμε στα χέρια μας το προσαρμόζουμε στη σύγχρονη αισθητική και αντίληψη. Στο θέατρο λέμε ιστορίες, φτιάχνουμε κόσμους, και αν κάνουμε τη δουλειά μας καλά, η αφήγηση θα δουλέψει και άρα το έργο του 19ου αιώνα θα λειτουργήσει. Εξάλλου, οι άνθρωποι δεν προχωρήσαμε και τόσο πολύ πια από το 19ο αιώνα. Το κοινωνικοοικονομικό σύστημα της Ρωσίας του τότε έχει πολλές ομοιότητες με τη σημερινή πραγματικότητα, αφού και σήμερα οι άνθρωποι μπορεί να νιώθουν ανήμποροι μπροστά στο σύστημα.

Ο Ντοστογιέφσκι είχε πει “όλοι βγήκαμε από το παλτό του Γκόγκολ”. Συμφωνείς με αυτή την άποψη; Και γιατί;

Λέω να μην αμφισβητήσω τον Ντοστογιέφσκι σήμερα (γέλια). “Το Παλτό” είναι ένα υπέροχο διήγημα που επηρέασε την παγκόσμια λογοτεχνία.

Εκτός από το χιούμορ, την ειρωνεία και την έμμεση και άμεση, μπορώ να πω, αντισυμβατικότητα, τι άλλο θα συναντήσουμε σε αυτή την παράσταση;

Στην παράσταση χρησιμοποιούμε ό,τι έχουμε, ό,τι ξέρουμε, ό,τι δουλεύει. Χορό, θέατρο, τραγούδι, ζωντανή μουσική, μάσκες, σούπερ κοστούμια και σκηνικά. Είναι μια ευχάριστη παράσταση promenade που μετακινείται στο χώρο του πρώην Da Capo, με τους θεατές να συμπληρώνουν το σκηνικό. Κάποιες φορές η παράσταση χαρακτηρίζεται από λυρισμό και υπερρεαλισμό, ενώ άλλες φορές γίνεται πιο σκληρή, πιο σημερινή.

Το παλτό θα "φορεθεί" στη Μακαρίου στο "Da Capo"... Σημειολογικά το ίδιο παλτό δεν είναι που ερήμωσε την εν λόγω οδό;

Η παράσταση "Το Παλτό" μπορεί να είναι τελικά κι ένα σχόλιο δικό μας για την οικονομική φούσκα που χτίστηκε στην αφιλόξενη -για τους πεζούς- λεωφόρο (χωρίς διαβάσεις πεζών, χωρίς παγκάκια και σκιά από δέντρα). Εκεί, στα ‘90s και ‘00s, ήσουν αυτό που φορούσες, το αυτοκίνητο που οδηγούσες, η τσάντα που κουβαλούσες. Αυτό είναι φυσικό επακόλουθο του οικονομικού συστήματος στο οποίο ζούμε. Και τώρα υφίσταται αυτό το φαινόμενο, απλώς άλλαξε η μόδα και ο δρόμος.

Αγαπάς τη Λευκωσία; Τι άλλο θα ήθελες να δεις στην πόλη σου;

Την αγαπώ τη Λευκωσία, και όσο τη γνωρίζω, την αγαπώ ακόμη περισσότερο. Θα προτιμούσα να υπήρχαν πιο πολλά ερεθίσματα, μουσεία, κι ένας ανοιχτός διάλογος τέχνης και σκέψης. Το decadence της ημι-εγκαταλελειμμένης πόλης στη Νεκρή Ζώνη και την περιοχή Μακαρίου είναι ερέθισμα, αλλά πια δεν είναι αρκετό. Θα ήθελα επίσης να δω ευκολότερες και βολικότερες συγκοινωνίες, λωρίδες για ποδήλατα, την τακτοποίηση του αίσχους της Καλλιπόλεως και τη δημιουργία εκεί ενός πεζοδρομίου -επιτέλους.

Θεατρικά ετοιμάζεις κάτι άλλο;

Από το Νοέμβριο αναλαμβάνουμε με την Έλενα Αγαθοκλέους τη διοργάνωση και καλλιτεχνική διεύθυνση του προγράμματος “Songs of my Neighbors”, μεταξύ Κύπρου, Ιταλίας και Πολωνίας. Του προγράμματος ηγείται το Κέντρο Παραστατικών Τεχνών “Μίτος” και στόχο έχει την ανάπτυξη διαλόγου ανάμεσα σε ομάδες μεταξύ των οποίων υπάρχει ένα κρίσιμο ζήτημα. Αυτό θα γίνει με ανταλλαγές παραδοσιακών τραγουδιών, θεατρικές παραστάσεις, εκπαιδεύσεις, συμπόσια, φεστιβάλ κ.λπ. Το “Songs of my Neighbors” επιχορηγείται από το πρόγραμμα Culture της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την Κυπριακή Δημοκρατία, και θα συντρέχει με άλλα θεατρικά projects που θα ανακοινωθούν αργότερα.

Κάποια στιγμή μπήκες στον πειρασμό να ακολουθήσεις το ρεύμα;

Μα όλοι στο ρεύμα δεν είμαστε; Σε πολλές περιπτώσεις λήψης μικρών αποφάσεων (το άθροισμα των οποίων κάποτε είναι καθοριστικό) επέλεξα να κάνω αυτό που γουστάρω. Θεωρώ μικρές νίκες ότι κυκλοφορώ με το ποδήλατο ή ότι στο σπίτι μου δεν βάζω τηλεόραση.

Είστε μια μεγάλη ομάδα. Πώς συνεννοείστε για αυτή την παραγωγή;

Κάθε μέρα στην πρόβα μαζευόμαστε 15 ηθοποιοί και άλλοι 3-4 με άλλες αρμοδιότητες. Το καλό είναι ότι υπάρχει επικοινωνία, σεβασμός και ευχάριστη διάθεση. Όντως είμαστε μεγάλη ομάδα αλλά είμαστε ομοιογενής ομάδα με κοινές αναφορές στο θέατρο και τις παραστατικές τέχνες. Έχουμε ο καθένας τη δική του δουλειά και αρμοδιότητα και επειδή είμαστε ωραία παρέα, γεφυρώνονται γρήγορα τυχόν διαφορετικές απόψεις.

Τη δημιουργική ομάδα της παράστασης αποτελούν οι:

Σκηνοθετική ομάδα: Χάρης Καυκαρίδης, Μελίτα Κούτα, Φώτης Νικολάου, Διομήδης Κουφτερός, Νεκτάριος Θεοδώρου, Μάριος Μεττής, Ελένη Σιδερά, χορογραφία: Φώτης Νικολάου, μουσική: Αντώνης Αντώνίου, εργαστήρια υποκριτικής και κίνησης: Διομήδης Κουφτερός, εργαστήρια κίνησης και λόγου: Νεκτάριος Θεοδώρου, Μάριος Μεττής, Ελένη Σιδερά, σκηνογραφία: Μελίτα Κούτα, Χάρης Kαυκαρίδης, Λυδία Μανδρίδου, Μαρίνα Χατζηλουκά, σχεδιασμός φωτισμών: Ντίνος Όθωνος.

Παίζουν οι ηθοποιοί/μουσικοί/χορευτές:

Μάριος Μεττής, Νεκτάριος Θεοδώρου, Ελένη Σιδερά, Στέλλα Φιλιππίδου, Μάριος Κακουλή, Ιωάννα Κορδάτου, Gulio Filippo D’ Errico, Βασιλική Παπαμιχαήλ, Μαρία Πογιατζή, Εύα Καλομοίρη, Κωνσταντίνος Δημητρίου, Έλενα Γεωργιάδου, Κωνσταντίνος Σωκράτους, Κατερίνα Κυριάκου, Φαίδων Οδυσσέως, Εύρος Δίκαιος.

Πρεμιέρα: Σάββατο, 5 Οκτωβρίου στις 20.30. Παραστάσεις 6, 9, 11, 12, 13, 18, 19, 20, 23, 25, 26 Οκτωβρίου, Λεωφόρος Μακαρίου Γ΄ (πρώην καφεστιατόριο Da Capo), Λευκωσία. Για περισσότερες πληροφορίες στο τηλέφωνο 70008086 / www.paravan.org, Facebook page: Paravan Proactions.