Άγγελε Χατζημιχαήλ, τι είναι για σένα το θέατρο; 

Δημοσιεύτηκε στις 11 Μαρτίου 2021

Ο Άγγελος Χατζημιχαήλ είναι ένας πολύ ταλαντούχος ηθοποιός που παρά το νεαρό της ηλικίας του πατά γερά στα πόδια του, ονειρεύεται και θέτει μικρούς καθημερινούς στόχους... έχει θέληση για ζωή και πάθος γι' αυτό που κάνει! 

Αυτήν την περίοδο ο Άγγελος συμμετέχει στη θρυλική παράσταση «Το κτήνος στο Φεγγάρι» που ανεβάζει η Θεατρική Ομάδα Persona. Με αφορμή λοιπόν την επιτυχημένη παράσταση, θελήσαμε να μιλήσουμε μαζί του τόσο για τη ζωή και την πορεία του ως ηθοποιός όσο και για τη ζωή του εκτός σκηνής. 

Πώς αποφασίσες να γίνεις ηθοποιός και ποια ήταν τα πρώτα σου βήματα στο θέατρο;
Δεν συζητήθηκε ποτέ και με κανένα τι επάγγελμα θα ακολουθήσω. Τόσο εγώ όσο και ο περίγυρός μου, ξέραμε πως δεν υπήρχε άλλος δρόμος πέραν της υποκριτικής. Επηρεασμένος, ίσως, από τη μητέρα μου Μαρία Πέτρου, που είναι και αυτή ηθοποιός, αυτή τη μεγάλη αγάπη της για το θέατρο, άθελά της ίσως, να μου την έχει μεταλαμπαδεύσει και εμένα, που, βλέποντας τις τόσες δυσκολίες και θυσίες που χρειαζόταν να κάνει η μητέρα μου για χάρη της τέχνης, κανονικά θα έπρεπε να με κάνει να την αποστραφώ κι όμως έγινε το αντίθετο!

Τα πρώτα μου βήματα στο θέατρο τα έκανα στη σκηνή του Θεάτρου Ανεμώνα, σε ηλικία μόλις 8 ετών, στην επιθεώρηση «ΜΕ ΤΑ ΠΑΜΠΕΡΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ», του Νέαρχου Ιωάννου, σε σκηνοθεσία του κ. Κλείτου Κλείτου, που δόθηκαν από το Θέατρο ΑΝΕΜΩΝΑ και τον επόμενο χρόνο, σε ηλικία 9 ετών, έλαβα μέρος στις παραστάσεις του έργου «ΛΑΤΕΡΝΑ, ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ», του Αλέκου Σακελάριου, σε σκηνοθεσία του κ. Στέλιου Καυκαρίδη, που δόθηκαν από το ΣΑΤΙΡΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ.

Τι σε γοητεύει στην τέχνη της υποκριτικής;
Με γοητεύει η τέχνη της υποκριτικής, γιατί μου δίνει τη δυνατότητα να ζήσω ζωές άλλων ανθρώπων, μου δίνει τη δυνατότητα να μιλήσω γι’ αυτούς που δεν έχουν φωνή. Όλα, βέβαια, ξεκινούν από την ανάγκη μου να μάθω ποιος είμαι εγώ. Ο κάθε ρόλος που παίρνω στα χέρια μου, βγάζει στην επιφάνεια ακόμα ένα μικρό κομμάτι του εαυτού μου, κρυμμένο βαθιά μέσα μου, που δεν είχα ιδέα ότι υπάρχει. Η υποκριτική δεν είναι απλά ένας τρόπος έκφρασης. Είναι αγάπη, αγάπη για τον άνθρωπο, αγάπη για τη ζωή. Είναι η ίδια η ζωή.

Αυτήν την περίοδο συμμετέχεις στην παράσταση “ Το κτήνος στο Φεγγάρι» του Ρίτσιαρντ Καλινόσκι. Πώς είναι η συνεργασία σου με την ομάδα Persona και τη σκηνοθέτρια Λέα Μαλένη;
Το να ανήκεις σε μια ομάδα με σωστούς επαγγελματίες, με όλη τη σημασία της λέξης, είναι κάτι σπουδαίο. Νιώθω ευγνώμων που ανήκω στο σύνολο αυτής της παραγωγής, που αποτελείται από τρεις εξαιρετικούς ηθοποιούς, αλλά, πάνω απ’ όλα, υπέροχους ανθρώπους, τον κ. Μανώλη Μιχαηλίδη, τον κ. Θανάση Γεωργίου και την κ. Παναγιώτα Παπαγεωργίου.

Η συνεργασία μου με τη κ. Λέα Μαλένη είναι κάτι περισσότερο από μία σχέση σκηνοθέτη – ηθοποιού. Είναι ένας άνθρωπος που εκτιμώ απεριόριστα, τόσο την ίδια όσο και τη δουλειά της. Ένας ευγενικός άνθρωπος, που δεν προσβλέπει στην αυτοπροβολή, που δεν θέλει να προβάλει τις τόσο σπουδαίες σκηνοθετικές ικανότητες που η ίδια έχει, αλλά δουλεύει στο να βγάλει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα του ηθοποιού που βρίσκεται στη σκηνή. 

Πώς θα χαρακτήριζες με μία λέξη τη συγκεκριμένη πραγματική ιστορία; Πόσο δύσκολο να είσαι ένας από τους ήρωές της; Αντιλαμβανόμαστε ότι είναι μία ιστορία που έρχεται να «ενωθεί» και με τους ξεριζωμένους από την πατρίδα τους Κύπριους, παρόλο που η ιστορία πραγματεύεται το ξεριζωμό και τα συναισθήματα μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων.
Ανάγκη. Ανάγκη του ανθρώπου να ξεχάσει το παρελθόν, ανάγκη να ριζώσει κάπου, έστω σε έναν ξένο τόπο, ανάγκη να γονιμοποιήσει, ώστε να έχει συνέχεια το γένος του . Έχουμε μεγάλη ευθύνη απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους που χάθηκαν, που ξεριζώθηκαν και που πάλεψαν για να κρατηθούν στη ζωή. Είναι λοιπόν υποχρέωσή μας να αποδώσουμε την ιστορία του έργου όσο πιο αληθινά μπορούμε, αφού δεν πρόκειται για μυθοπλασία, αλλά για πραγματικά γεγονότα που έζησαν πολλοί Αρμένιοι. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε, για να αποδώσουμε κι εμείς ένα μικρό φόρο τιμής.

Μπορεί το έργο να αναφέρεται σε Αρμένιους, αλλά αντιπροσωπεύει κάθε λαό που ξεριζώθηκε. Είναι μια παράσταση που πραγματικά συγκινεί τον Κύπριο θεατή, αφού ταυτίζεται με αυτήν τη συγκεκριμένη ιστορία. Ο Αράμ και η Σέτα είναι ο κάθε Κύπριος και η κάθε Κύπρια που έζησε τον πόλεμο του 1974. 

Γι’ αυτούς που δεν γνωρίζουν, στην ιστορία του Αράμ και της Σέτας, εσύ τι ρόλο υποδύεσαι; Υπάρχουν στοιχεία, που πράγματι σε χαρακτηρίζουν;
Εγώ υποδύομαι το μικρό Βίνσεντ, ένα ορφανό αγόρι στην τρυφερή ηλικία των 15 ετών, ορφανό από πατέρα και με τη μητέρα του να βρίσκεται σε ίδρυμα αποκατάστασης. Η Σέτα με μαζεύει από το δρόμο και μου δίνει φαγητό, ένα ζεστό μπάνιο και απέραντη αγάπη. Στην αρχή αυτό δεν αρέσει καθόλου στον Αράμ, αλλά στο τέλος βλέπει στο πρόσωπο του μικρού Βίνσεντ, το γιο που πάντοτε ποθούσε να έχει, αλλά ποτέ δεν είχε και με κάνει μέρος της οικογένειάς του.

Υπάρχουν στοιχεία στο χαρακτήρα του μικρού Βίνσεντ που με χαρακτηρίζουν, όπως η θέλησή του για ζωή.

Ενόψει και της περίεργης εποχής, εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού, πώς είναι να κάνεις πρόβες με μάσκες; Πώς νιώθεις όταν δεν μπορείς να δεις τις εκφράσεις των θεατών, λόγω της μάσκας προστασίας που φοράνε;
Οι πρόβες με τη μάσκα είναι κάτι πρωτόγνωρο, που δυστυχώς έπρεπε να συνηθίσουμε. Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο, δεν είχαμε σωστές ανάσες, υπήρχε γρήγορη κόπωση, αλλά, σιγά-σιγά, συνηθίσαμε και το ξεχνούσαμε και με τη ροή της πρόβας που μας συνέπαιρνε, σε σημείο που ξεχνούσαμε να τη βγάλουμε ακόμα και όταν βγαίναμε έξω για διάλειμμα. Οι μάσκες έφεραν και κάτι καλό, διότι μας «αναγκάζουν» να κοιτάζουμε τον άλλο στα μάτια. Δεν χρειάζεται να δω το στόμα του θεατή, αφού τα μάτια του είναι εκείνα που θα εκφράσουν όλα του τα συναισθήματα. Οπότε είναι κάτι που εμένα προσωπικά δεν με επηρεάζει σε κάτι. Καλύτερα με μάσκες παρά σε άδεια καθίσματα.

Συνομιλούμε μ’ έναν νεαρό άνθρωπο, που σίγουρα κάτι περισσότερο θα έχει να μας πει για τη σχέση των νέων με τον πολιτισμό και πιο συγκεκριμένα για το θέατρο. Οι νέοι, πώς εκλαμβάνουν τις θεατρικές παραστάσεις, προπάντων όταν αυτές περιστρέφονται γύρω από ιστορίες, όπως αυτήν του «Κτήνους στο Φεγγάρι»; Γενικότερα, ποιος θεωρείς ότι είναι ο ρόλος της τέχνης στην εποχή μας;
Δυστυχώς, οι περισσότεροι νέοι στην Κύπρο στερούνται της απαραίτητης θεατρικής παιδείας, για να έχουν την επιθυμία να παρακολουθήσουν μία παράσταση θεάτρου και κυρίως όταν πρόκειται για κλασικό έργο ή κοινωνικό ή δραματικό. Αυτό, όμως, που με λυπεί περισσότερο, είναι ότι ακόμα και οι νέοι «κλείνουν τα μάτια» σε τέτοια έργα και αν θα αποφασίσουν να δουν μια παράσταση θεάτρου, θα επιλέξουν να δουν μια κωμωδία για να γελάσουν.  

Αλήθεια, ποιος είναι στ’ αλήθεια ο Άγγελος Χατζημιχαήλ; Πες μας μία λέξη που καλύπτει όλο το «είναι» και το «εγώ» σου.
Παθιασμένος! Ό,τι κάνω, είτε στη ζωή μου είτε στη δουλειά μου, το κάνω με πολύ πάθος, μεράκι και αφοσίωση και δεν συμβιβάζομαι, ούτε κάνω «εκπτώσεις», έτσι που η κλασική κυπριακή φράση «κρύψε να περάσουμε» δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό μου.  

Τι είναι αυτό που σου λείπει περισσότερο αυτήν την εποχή; 
Μια χαλαρή έξοδος με καλούς φίλους και μια παγωμένη μπίρα.

Με αφορμή και τα δημοσιεύματα που βγήκαν στο «φως» τόσο σε Κύπρο όσο και Ελλάδα αναφορικά με τον κόσμο του θεάτρου και γενικότερα του πολιτισμού, έχεις ποτέ βιώσει στο θέατρο κάτι αρνητικό που σε έκανε να νιώθεις κάπως περίεργα;
Μέχρι στιγμής είχα την τύχη να συνεργάζομαι με σωστούς επαγγελματίες που μου φέρθηκαν άψογα. 

Πώς φαντάζεσαι την καλλιτεχνική σου πορεία; Υπάρχουν όνειρα ή και κάποια μελλοντικά σχέδια που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
Δεν ονειρεύομαι ούτε μεγάλους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ούτε βραβεία, ούτε να γίνω ο καλύτερος. Έχω μικρούς καθημερινούς στόχους. Κάθε νέα μέρα είναι μια πρόκληση. Θέλω να συνεχίσω με μικρά και σταθερά βήματα να υπηρετώ ταπεινά την τέχνη μου.

Εν κατακλείδι, πότε «συναντιέστε» ξανά με τους ενδιαφερόμενους θεατές και λάτρεις των θεατρικών παραστάσεων; Πότε είναι οι επόμενες παραστάσεις;
«Το Κτήνος στο Φεγγάρι»  φιλοξενείται στο Wherehaus 612 στη  βιομηχανική περιοχή Παλλουριώτισσας. Για τις  παραστάσεις το ερχόμενο Σάββατο 13 του Μάρτη και την Καθαρά Δευτέρα 15 του Μάρτη οι θέσεις έχουν κλείσει. Ελεύθερες θέσεις για το κοινό υπάρχουν την Κυριακή 14 Μαρτίου, το σαββατοκύριακο 20 και 21 Μαρτίου και την Πέμπτη 25 Μαρτίου. Η ώρα έναρξης των παραστάσεων είναι στις 6.00μ.μ. Εισιτήρια το κοινό μπορεί να προμηθευτεί  από την tickethour.com.cy & σε όλα τα υποκαταστήματα ACS Courier. Για πληροφορίες και κρατήσεις μπορεί να καλεί στο 70000138.