Κωνσταντίνος Ρήγoς

Δημοσιεύτηκε στις 16 Ιανουαρίου 2014

Μετά τα "Κόκκινα Φανάρια" και το Εθνικό Θέατρο ο Κωνσταντίνος Ρήγος αναλαμβάνει ένα εξίσου φιλόδοξο εγχείρημα. Να μεταφέρει στη σκηνή του ΘΟΚ την ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα "Μια ζωή την έχουμε". Πρόκειται για ένα έργο επίκαιρο, στο οποίο αντικατοπτρίζεται η Κύπρος του σήμερα. Η οικονομική κρίση, άλλωστε, απέδειξε με τον πιο σκληρό τρόπο πως τίποτα πια δεν είναι δεδομένο. Η νέα οικονομική κατάσταση ανάγκασε τους ανθρώπους να διαφοροποιήσουν τις προτεραιότητές τους και να θέσουν τα πράγματα στη σωστή τους βάση… Τουτέστιν μια ζωή την έχουμε, γι’ αυτό ας φροντίσουμε να την απολαύσουμε στη σκηνή του ΘΟΚ, αλλά και στην καθημερινότητα…

Μια ζωή την έχουμε

Οι ταμπέλες και ο Κωσταντίνος Ρήγος είναι έννοιες αντίθετες. Χορογράφος, δημιουργός του Χοροθεάτρου Οκτάνα, εικαστικός, καλλιτέχνης και σκηνοθέτης έχει κάνει σχεδόν τα πάντα. Από μπουζούκια και βιντεοκλίπ μέχρι χοροθεατρικές παραστάσεις και παραστάσεις σε Επίδαυρο και Εθνικό Θέατρο. Τον Ιανουάριο μεταφέρει στη σκηνή του ΘΟΚ την ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα Μια ζωή την έχουμε και δεν κρύβει τον ενθουσιασμό του. Τον ρωτώ πώς προέκυψε η συνεργασία με τον ΘΟΚ. "Ερωτήθηκα εάν θα ενδιαφερόμουν να σκηνοθετήσω ένα έργο για τον ΘΟΚ. Φυσικά αποδέχτηκα την τιμητική πρόταση παρότι ήξερα μόνο λίγα πράγματα για τη λειτουργία του Οργανισμού αλλά πολλά για τη μεγάλη ιστορία του. Όταν ήμουν καλλιτεχνικός υπεύθυνος του χοροθεάτρου του ΚΘΒΕ, είχα συνεργαστεί με τον Εύη Γαβριηλίδη, ενώ είχα δουλέψει με την Τζένη Γαϊτανοπούλου και την Αννίτα Σαντοριναίου σε άλλες παραστάσεις. Στο έργο καταλήξαμε πολύ αργότερα όταν ο Διευθυντής του ΘΟΚ Γιώργος Παπαγεωργίου μού πρότεινε το Μια ζωή την έχουμε του Γιώργου Τζαβέλλα, σαν μια συνέχεια στον ελληνικό κινηματογράφο μετά τα Κόκκινα Φανάρια που σκηνοθέτησα για το Εθνικό Θέατρο", λέει ο Κωνσταντίνος Ρήγος, ο οποίος βρίσκεται ήδη στην Κύπρο και εργάζεται εντατικά για την πρεμιέρα της παράστασης.

Οι προκλήσεις

Η θεατρική μεταφορά μιας ταινίας δεν είναι εύκολη υπόθεση. Τον ρωτώ ποιες προκλήσεις αντιμετωπίζει τόσο σε ό,τι αφορά στη σκηνοθεσία όσο και στο στήσιμο της παράστασης. "Πρόκειται για ένα κινηματογραφικό σενάριο και όχι για ένα θεατρικό έργο που έγινε ταινία, που σημαίνει ότι έχει πολλούς χώρους, διαφορετικές σκηνές, δράση μέσα και έξω και όλα αυτά εξυπηρετούν μια υπόθεση. Από την άλλη, για μένα αυτό είναι αισθητικά πολύ κόντρα, μια και η ενότητα του χώρου είναι ένα χαρακτηριστικό του έργου μου και της σκέψης μου πάνω σε αυτό", επισημαίνει ο Κωνσταντίνος Ρήγος ο οποίος αποκαλύπτει πως η θεατρική μεταφορά του έργου θα είναι κοντά στην ιδέα της ταινίας αλλά πολύ μακριά σαν ερμηνεία και αποτύπωση. Το έργο είναι εξαιρετικά σύγχρονο και κάνει μια ενδιαφέρουσα κριτική πάνω στο lifestyle, στην κοινωνία της απληστίας και στο πού τελικά οδηγεί αυτή η απληστία τους ανθρώπους. Του ζητώ να μου αποκαλύψει κάποιες από τις εκπλήξεις που επιφυλάσσει στην παράσταση. Είναι φειδωλός. "Ένα στοιχείο είναι η πολύ ενδιαφέρουσα μουσική που παραπέμπει σε swing μελωδίες που γράφει ο Γιώργος Παπαδόπουλος, καθώς και οι διαφορετικές εκτελέσεις του γνωστού τραγουδιού Μια ζωή την έχουμε". Σκέφτομαι πόσο κοντά στη δική του φιλοσοφία είναι η φράση Μια ζωή την έχουμε. "Πρέπει να τη ζήσουμε τη ζωή μας με τον καλύτερο τρόπο χωρίς να προδώσουμε τον εαυτό μας και τους φίλους μας, αλλά και σαν ένα δώρο που δεν πρέπει να το σπαταλήσουμε".

Η ανατομία ενός καλλιτέχνη

Πολυτάλαντος ο Κωνσταντίνος Ρήγος έχει στο ενεργητικό του σπουδαίες παραστάσεις. Από τις πιο πρόσφατές του ήταν το Καμπαρέ. Ένα απαιτητικό μιούζικαλ που ανέβηκε στην Αθήνα. "Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, αγαπήθηκε από το κοινό και τους συντελεστές, γι’ αυτό και είμαι πραγματικά χαρούμενος. Τώρα θα το ανεβάσουμε –μέσα Ιανουαρίου- και στη Θεσσαλονίκη και ανυπομονώ να έρθει πάλι εκείνη η στιγμή. Αλλά μέχρι τότε… μια ζωή την έχουμε".

Και επειδή η ζωή είναι και μικρή και σύντομη ο Κωνσταντίνος Ρήγος φροντίζει καλλιτεχνικά να την αξιοποιεί σε διάφορους τομείς. "Κάθε στιγμή αισθάνομαι κάτι άλλο, πάντοτε όμως αισθάνομαι δημιουργός και δημιουργικός με κάθε τι που υπάρχει γύρω μου, το οποίο το βλέπω, το ανακαλύπτω, το αναλύω και το επανατοποθετώ μέσα από μια διαφορετική τέχνη κάθε φορά’. Τον ρωτάω εάν μέσα από όλες αυτές τις διαφορετικές δραστηριότητες βρίσκει τη δική του καλλιτεχνική ισορροπία. ‘Η ισορροπία, καλλιτεχνική ή προσωπική, είναι και το ζητούμενο. Στη ζωή μου έχω καταφέρει ανάμεσα σε θέατρο, χορό, εικαστικές τέχνες και τραγούδι, να βρίσκω το κέντρο μου".

Η τέχνη και η κρίση

Η οικονομική κρίση που έχει επηρεάσει τους πάντες σε Κύπρο και Ελλάδα είχε άμεσο αντίκτυπο και στην τέχνη. "Έχει επηρεάσει όχι μόνο εμένα αλλά τα πάντα γύρω μας. Κάθε τι που κάνουμε πια μοιάζει για κάποιους πολυτέλεια, μόνο που η τέχνη και οι παραστατικές τέχνες είναι αναγκαίες για την πορεία του πολιτισμού και της σκέψης. Ο κόσμος τώρα το έχει περισσότερο ανάγκη. Από την άλλη, έχω ξεκινήσει από το μηδέν χωρίς δραχμή, και έκανα πάντα αυτό που ήθελα. Η διαχείριση των δυνατοτήτων των ανθρώπων είναι σημαντικότερη από τα πολλά χρήματα. Έχοντας σπουδάσει οικονομικά, μάλλον έχω μάθει να κάνω και οικονομία προς όφελος του αποτελέσματος. Έχω κάνει και παράσταση με ένα φως και παράσταση με 9 τεράστια σκηνικά να αλλάζουν κάθε 10 λεπτά. Δεν σημαίνει ότι η πιο πλούσια ήταν και η καλύτερη".

Σκέφτομαι ποιες από τις συνεργασίες που έχει κάνει τον έχουν καθορίσει. "Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις, σίγουρα όμως η δουλειά μου με τους χορευτές του χοροθεάτρου Οκτάνα μού άνοιξε το δρόμο και τη σκέψη". Αισιόδοξος για το μέλλον της τέχνης ο Κωνσταντίνος Ρήγος δίνει προς το παρόν ραντεβού στο νέο θέατρο του ΘΟΚ. Όσο για τη συνέχεια, προβλέπεται εξίσου ενδιαφέρουσα. Η επανάληψη του Καμπαρέ στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, μια συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και το μουσικό σύνολο Έργον σε 2 σύγχρονα μουσικά έργα, το Φεβρουάριο του ‘14, και μια καινούργια δουλειά με το Χοροθέατρο Οκτάνα είναι στα προσεχώς.

Η παράσταση Μια ζωή την έχουμε ανεβαίνει από την Κεντρική Σκηνή του ΘΟΚ σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου. Τη μουσική επιμέλεια της παράστασης έχει ο Γιώργος Παπαδόπουλος, ενώ τα κοστούμια υπογράφουν οι Natar/Georgiou.