5 κρυμμένοι θησαυροί στην ορεινή Λάρνακας, που αξίζει να ανακαλύψεις

Διανύοντας την εποχή του χρόνου που οι εκδρομές στην ύπαιθρο, ο αγροτουρισμός και η επαφή με τη φύση φαίνονται πιο ελκυστικά από κάθε άλλη εποχή, κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί τι πρέπει να δει, τι να κάνει και πού να κατευθυνθεί. Το μυαλό αυτόματα πάει στις εύκολες, γνωστές και καθιερωμένες επιλογές για ένα χαλαρό και ανανεωτικό σαββατοκύριακο.

Αν είσαι από την πρωταθλήτρια στον αγροτουρισμό και πλούσια σε υπαίθριες ομορφιές Λάρνακα, σίγουρα θα σκεφτείς πρώτα τα Λεύκαρα με τη διαχρονική μαγεία τους, τον γραφικό Κάτω Δρυ αλλά και τη νόστιμη Βαβατσινιά. ίσως το μυαλό να πάει και στο Σταυροβούνι με το περίφημο μοναστήρι ή στην απίθανη, αυτή την εποχή, Αλυκή.

Δημοφιλής προορισμός διαχρονικά είναι και το Τρόοδος το οποίο αποτελεί τον πρώτο και κύριο πόλο έλξης. Βλέπεις, ο τόπος μας έχει το δικό του μερίδιο στα εμβληματικά αξιοθέατα και στις φυσικές ομορφιές, αλλά πέραν αυτών, η ύπαιθρός μας είναι διάσπαρτη και με μικρότερης φήμης αλλά ισότιμου κάλλους χώρους, ιστορικούς, φυσικούς και παραδοσιακούς.

Ψάχνοντας για να δούμε τι ακριβώς θα μπορούσαμε να σου προτείνουμε για το σαββατοκύριακο, ανακαλύψαμε ότι στην ορεινή περιοχή Λάρνακας υπάρχουν πέντε άγνωστα σημεία τα οποία μπορούν να φτιάξουν τη μέρα και στον πιο απαιτητικό εκδρομέα. Πέντε κρυμμένοι θησαυροί στους οποίους μπορεί κάποιος ν’ ανακαλύψει ακόμα περισσότερη φυσική ομορφιά μαζί με στοιχεία της ιστορίας και της παράδοσης του τόπου, τα οποία πολλοί μπορεί να μη γνωρίζουν καν ότι υπάρχουν:

Διπλογέφυρο και Λίμνη Δελίκηπου
Πολύ πρόσφατα το Τμήμα Δασών δημιούργησε μονοπάτι της φύσης στο καταπράσινο χωριό του Δελίκηπου. Το εν λόγω μονοπάτι περνά διά μέσου μιας πευκόφυτης έκτασης και καταλήγει στη γραφική λίμνη και στο Διπλογέφυρο, ένα αρχαίο πέτρινο γεφύρι το οποίο ενώνει τις δύο όχθες του ποταμού Μύλου. Λίγα μέτρα παρακάτω βρίσκεται το εμπλουτιστικό φράγμα Gabion, το οποίο προσφέρει υπέροχες εικόνες στον επισκέπτη, κυρίως αυτή την περίοδο που υπήρξε αυξημένη εισροή νερού.

Ο Πύργος της Χοιροκοιτίας
Βρίσκεται δυτικά της κοινότητας της Χοιροκοιτίας και πολλοί ίσως το προσπερνούν χωρίς να γνωρίζουν ότι επί Φραγκοκρατίας αποτελούσε το οχυρωματικό κάστρο της περιοχής. Πρόκειται για το διασωζόμενο μέρος του Πύργου της Χοιροκοιτίας που ήταν ένα σημαντικό κτίσμα των Ιωαννιτών ιπποτών κατά τον 13ο αιώνα και είχε τη μορφή φρουρίου. Ο Πύργος καταστράφηκε από τους Μαμελούκους μετά τη νίκη τους το 1426 και μετέπειτα έγινε γνωστός με την ονομασία Σεράιν.

Το Κωμοδρομιό του Θεμιστοκλή
Το παλιό σιδηρουργείο (Κωμοδρομιό) του Θεμιστοκλή βρίσκεται σε ένα πετρόκτιστο οικοδόμημα στο κέντρο της γραφικής Οράς και αποτελεί πλέον αξιοθέατο, αφού το επάγγελμα του κωμοδρόμου έχει εκλείψει. Εκεί εκτίθενται διάφορα αντικείμενα του σιδηρουργού, ο οποίος έκαιγε το μέταλλο στη φωτιά και δημιουργούσε πάσης φύσεως εργαλεία που σχετίζονταν κυρίως με τη γεωργία. Το κωμοδρομιό αποτελείται από ένα φυσερό ηλικίας 100 χρόνων το οποίο λειτουργούσε με το χέρι και έβγαζε αέρα για να ανάβουν τα κάρβουνα. Ο κωμοδρόμος τοποθετούσε το μέταλλο στα κάρβουνα μέχρι να φθάσει σε μια θερμοκρασία η οποία θα επέτρεπε στο μέταλλο να πλάθεται. 

«Ξενοδοχείο» Μελισσών στην Οδού
Η κοινότητα της Οδού αποτελεί ένα από τα κύρια «Μελισσοχώρια» της επαρχίας Λάρνακας, διοργανώνοντας τα τελευταία χρόνια και το Φεστιβάλ Μελιού. Το Κοινοτικό Συμβούλιο, θέλοντας να προστατεύσει ορισμένα από τα 340 είδη μοναχικών μελισσών που ζουν στο νησί μας, προχώρησε στη δημιουργία ενός «ξενοδοχείου» για να βρίσκουν καταφύγιο αυτού του είδους οι μέλισσες. Σύμφωνα με ειδικούς, η κατασκευή αυτή παρέχει στις υπό αναφορά μέλισσες -οι οποίες δεν είναι καθόλου επιθετικές- ένα βιότοπο που βοηθά στην τόνωση του πληθυσμού τους.

Εκκλησία πάνω σε γεφύρι στην Τόχνη
Η μοναδική περίπτωση ίσως ανά τον κόσμο, σύμφωνα με τον κοινοτάρχη Τόχνης, στην οποία εκκλησία έχει ανεγερθεί πάνω σε γεφύρι. Κτισμένο στις δύο πλαγιές που δημιούργησε ο ποταμός της «Καμάρας», το γεφύρι στηρίζει την εκκλησία Κωνσταντίνου και Ελένης. Σύμφωνα με την παράδοση, την πρώτη εκκλησία και το γεφύρι κατασκεύασε η ίδια η Αγία Ελένη, την οποία αφιέρωσε στον Τίμιο Σταυρό αφού εκεί εναπόθεσε μέρος του Τιμίου Ξύλου. Τον 14ο αιώνα οι κάτοικοι αποφάσισαν να την μετονομάσουν προς τιμήν των Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης και έκτισαν άλλη εκκλησία αφιερωμένη στον Τίμιο Σταυρό, ερείπια της οποίας βρίσκονται τριάντα μέτρα βορειοανατολικά της κύριας εκκλησίας.