Πέθανε ο ηθοποιός Τζιν Χάκμαν – Βρέθηκε νεκρός μαζί με τη σύζυγό του

Δημοσιεύτηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2025

Ο σταρ του Χόλιγουντ βρέθηκε νεκρός μαζί με τη σύζυγό του, Μπέτσι Αρακάουα, στο σπίτι τους στη Σάντα Φε. Ο σκύλος του ζευγαριού βρέθηκε επίσης, νεκρός στο σπίτι.

Ο σερίφης της κομητείας Σάντα Φε, Άνταν Μεντόζα, δεν προχώρησε σε κάποια εκτίμηση για το τι συνέβη. Ο Μεντόζα είπε στο Santa Fe New Mexican ότι το ζευγάρι πέθανε γύρω στα μεσάνυχτα της 27ης Φεβρουαρίου. «Θέλω να διαβεβαιώσω την κοινότητα και τη γειτονιά ότι δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος για κανέναν», πρόσθεσε ο Μεντόζα.

Ποιος ήταν ο ηθοποιός Τζιν Χάκμαν
Ο Τζιν Χάκμαν βραβεύτηκε με Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1971 «Ο άνθρωπος από τη Γαλλία», καθώς και με Όσκαρ Β΄ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1992 «Οι ασυγχώρητοι». Ο Χάκμαν είχε επίσης, βραβευτεί με τρεις Χρυσές Σφαίρες και με δυο Βραβεία BAFTA. Ο Χάκμαν που είχε αποσυρθεί από τα κινηματογραφικά δρώμενα από το 2004, ήταν επίσης, συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων.

Έγινε γνωστός το 1967 με την ερμηνεία του στην ταινία «Μπόνι και Κλάιντ». Άλλες του αξιόλογες ταινίες περιλαμβάνουν τις: Ποτέ δεν τραγούδησα για τον πατέρα μου (I Never Sang for My Father, 1970), Ο άνθρωπος από τη Γαλλία (The French Connection, 1971), Η συνομιλία (The Conversation, 1974), Σούπερμαν (Superman, 1978, Πάθος για το μπάσκετ (Hoosers, 1986), Ο Μισσισσιπής καίγεται (Mississippi Burning, 1989), Οι ασυγχώρητοι (Unforgiven, 1992), Η φίρμα (The Firm, 1993), Πιάστε τον κοντό (Get Shorty, 1995), Οικογένεια Τενενμπάουμ (The Royal Tenenbaums, 2001) και Καρδιοκατακτητές (Heartbreakers, 2001).

Ο Τζιν Χάκμαν, γεννήθηκε στο Σαν Μπερναρντίνο της Καλιφόρνιας το 1930. Οι γονείς του ήταν ο Γιουτζίν Έζρα Χάκμαν και η Λάιντα Γκρέι κι είχει έναν αδελφό, τον Ρίτσαρντ. Η οικογενειά του μεταφερόταν συνεχώς μέχρι που εγκαταστάθηκε στο Ντάνβιλ του Ιλινόι, στο σπίτι της γιαγιάς του. Ο πατέρας του εργαζόταν ως τυπογράφος στην εφημερίδα της περιοχής Commercial-News. Οι γονείς του πήραν διαζύγιο το 1943 κι ο πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένεια του.

Ο Χάκμαν έζησε τα εφηβικά του χρόνια στο Στορμ Λέικ της Αϊόβα και σε ηλικία 16 χρονών, άφησε το σπίτι του για να καταταγεί στο Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ, όπου υπηρέτησε για 4 χρόνια. Μετά την απόλυσή του, μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου εργαζόταν σε μικροδουλειές για να βγάλει τα προς το ζην. Η μητέρα του, που απεβίωσε το 1962, ήταν θύμα πυρκαγιάς την οποία προκάλεσε η ίδια κατά λάθος από καύτρα τσιγάρου.

Το 1956, ο Χάκμαν μετακόμισε στην Καλιφόρνια και προσπάθησε να γίνει ηθοποιός. Διδάχτηκε υποκριτική στη σχολή του θεάτρου της Πασαντίνα, όπου γνωρίστηκε και έγινε φίλος με τον ηθοποιό Ντάστιν Χόφμαν. Οι δυο τους αντιμετωπίζονταν ως αουτσάιντερ από τους συμφοιτητές τους. Μάλιστα, σε μια ψηφοφορία που αφορούσε τα μέλη της θεατρικής ομάδας που είχαν λιγότερες ευκαιρίες να πετύχουν, ο Χάκμαν και ο Χόφμαν συγκέντρωσαν τις περισσότερες αρνητικές ψήφους. Αποφασισμένος να τους διαψεύσει ο Χόφμαν μπήκε σε ένα λεωφορείο με προορισμό τη Νέα Υόρκη. Ένα άρθρο του περιοδικού Vanity Fair του 2004 ανέφερε το γεγονός ότι ο Χάκμαν, ο Χόφμαν κι ο Ρόμπερτ Ντιβάλ, που ήταν φίλοι μεταξύ τους, αγωνίστηκαν για να βρουν δουλειά στη Νέα Υόρκη κατά τις αρχές της δεκαετίας του '60. Ο Χάκμαν δούλευε ως θυρωρός σε ξενοδοχείο στη Νέα Υόρκη όταν συνάντησε ξανά έναν από τους καθηγητές του στο θέατρο της Πασαντίνα. Ο καθηγητής θέλοντας να υπενθυμίσει στον ηθοποιό ότι δεν ήταν πλασμένος για δόξα του είπε: «Βλέπεις, Χάκμαν, σου το είπα ότι δεν επρόκειτο να καταφέρεις τίποτα».

Ο Χάκμαν άρχισε να εργάζεται σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις εκτός του Μπρόντγουεϊ. Το 1964 ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο τη θεατρική παράσταση Any Tuesday πλάι στη Σάντι Ντένις. Η συμμετοχή του σε αυτή την παράσταση του άνοιξε τις πόρτες για κινηματογραφική καριέρα. Έκανε το ντεμπούτο του στην ταινία Λίλιθ (Lilith, 1964) πλάι στον Γουόρεν Μπίτι. Εμφανίστηκε επίσης στην τηλεοπτική σειρά The Invaders. Ακολούθησε μια σειρά δευτερεύοντων ρόλων σε ταινίες, μέχρι το 1967 που ο ρόλος του Μπακ Μπάροου στην ταινία Μπόνι και Κλάιντ (Bonnie & Clyde) του χάρισε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου. Το 1969 εμφανίστηκε πλάι στους Μπαρτ Λάνκαστερ και Ντέμπορα Κερ στην ταινία Οι δαίμονες των ουρανών (A Gypsy Moths), καθώς και στο πλευρό του Ρόμπερτ Ρέντφορντ στην ταινία Ο πρωταθλητής του ιλίγγου (Downhill Racer).

Η αρχή της δεκαετίας του '70 χάρισε ακόμη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία «Ποτέ δεν τραγούδησα για τον πατέρα μου» (I Never Sang for My Father, 1970) κι η τελική καταξίωση ήρθε το 1971 όταν βραβεύτηκε με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του ως αστυνομικός Τζίμι Ποπάι Ντόιλ στην ταινία του Γουίλιαμ Φρίντκιν «Ο άνθρωπος από τη Γαλλία» (The French Connection) η οποία βραβεύτηκε επίσης, με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Έπειτα άρχισε να αναλαμβάνει πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Το 1972 πρωταγωνίστησε στην ταινία «Η περιπέτεια του Ποσειδώνα» (The Poseidon Adventure, 1972) και το 1974 ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του Φράνσις Φορντ Κόπολα «Η συνομιλία» (The Conversation). Την ίδια χρονιά εμφανίστηκε σε έναν από τους διασημότερους κωμικούς του ρόλους, ως τυφλός ερημίτης, στην ταινία του Μελ Μπρουκς «Φρανκενστάιν Τζούνιορ» (Young Frankenstein, 1974).

To 1975 εμφανίστηκε στο σίκουελ της ταινίας «Ο άνθρωπος από τη Γαλλία» με τίτλο «Ο άνθρωπος απο τη Γαλλία Νο2» (The French Connection II, 1975), σε σκηνοθεσία Τζον Φράνκενχαϊμερ αυτή τη φορά. Την ίδια χρονιά εμφανίστηκε επίσης, στο γουέστερν «Οι αλύγιστοι» (Bite the Bullet, 1975) καθώς και στο θρίλερ «Επτά αινίγματα» για τον ντετέκτιβ Χάρι (Night Moves) ταινία η οποία παρά το γεγονός ότι έλαβε ευνοϊκές κριτικές, δεν είχε εμπορική απήχηση. Το 1977 πλαισίωσε τους ηθοποιούς Λόρενς Ολίβιε, Άντονι Χόπκινς, Μαξιμίλιαν Σελλ, Ντερκ Μπόγκαρντ, Τζέιμς Κάαν, Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Σον Κόνερι, Μάικλ Κέιν και Έλιοτ Γκουλντ στην ταινία του Ρίτσαρντ Ατένμπορο «Η γέφυρα του Άρνεμ» (A Bridge Too Far). Την επόμενη χρονιά ανέλαβε τον ρόλο του Λεξ Λούθορ στην κινηματογραφική εκδοχή του «Σούπερμαν» (Superman: The Movie). Επανέλαβε τον ρόλο στις συνέχειες του 1980 και 1987.

Κατά τα τέλη της δεκαετίας του '80, ο Χάκμαν αμφιταλαντευόταν μεταξύ πρωταγωνιστικών και δευτεραγωνιστικών ρόλων. Το 1988 έλαβε τη δεύτερή του υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου (η τέταρτη συνολικά) για την ταινία του Άλαν Πάρκερ «Ο Μισσισσιπής καίγεται» (Mississipi Burning) κι είχε επίσης έναν αξιομνημόνευτο ρόλο στην ταινία «Αδιέξοδο» (No Way Out) όπου εμφανίστηκε στο πλευρό του Κέβιν Κόστνερ και της Σον Γιανγκ.

Άλλες του συμμετοχές περιλαμβάνουν τις ταινίες: Οι κόκκινοι (Reds, 1981), Αποστολή στη Νικαράγουα (Under Fire, 1983), Πάθος για το μπάσκετ (Hoosers, 1986), Η γοητεία της εξουσίας (Power) και BAT 21: Αποστολή χίλιων κινδύνων (Bat*21, 1988). Το 2008 το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου κατέταξε την ταινία «Πάθος για το μπάσκετ» (Hoosers, 1986) στην τέταρτη θέση στη λίστα με τις καλύτερες αθλητικές ταινίες όλων των εποχών.

Στα τέλη της δεκαετίας του '80, ο ηθοποιός υπέστη αγγειοπλαστική επέμβαση που τον κράτησε εκτός κινηματογραφικών δρωμένων για μικρό χρονικό διάστημα. Επέστρεψε το 1990 με την ταινία «Φρενήρης απόδραση» (Narrow Margin, 1990). Εμφανίστηκε επίσης στο πλευρό των Μέριλ Στριπ και Σίρλεϊ ΜακΛέιν στην ταινία «Φλερτάροντας τη ζωή» (Postcards from the Edge, 1990). Το 1992 υποδύθηκε τον ρόλο του σαδιστή σερίφη Λιτλ Μπιλ Ντάγκετ στο γουέστερν του Κλιντ Ίστγουντ «Οι ασυγχώρητοι» (Unforgiven) που του χάρισε το Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου. Η ταινία βραβεύτηκε επίσης με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.

Το 1993 ο Χάκμαν ανέλαβε ενός διεφθαρμένου δικηγόρου στην ταινία «Η φίρμα» (The Firm) βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζον Γκρίσαμ. Το 1996 εμφανίστηκε στην ταινία «Ο θάλαμος» (The Chamber), επίσης βασισμένη σε μυθιστόρημα του Γκρίσαμ.

Το 1995 υποδύθηκε έναν παραγωγό του Χόλιγουντ στην ταινία «Πιάστε τον κοντό» (Get Shorty) πλάι στους Τζον Τραβόλτα και Ντάνι Ντε Βίτο, έναν μοχθηρό πιστολά στην ταινία του Τζον Χέρον «Γρήγορη και θανάσιμη» (The Quick and the Dead) πλάι στους Σάρον Στόουν, Λεονάρντο Ντι Κάπριο και Ράσελ Κρόου, καθώς κι έναν καπετάνιο υποβρυχίου στην ταινία «Κράιμσον Τάιντ» (Crimson Tide) πλάι στον Ντένζελ Ουάσινγκτον.

Το 1996 εμφανίστηκε στον ρόλο ενός συντηρητικού γερουσιαστή στην επανεκτέλεση της ταινίας του 1978 «Το κλουβί με τις τρελές» (La Cage aux Folles), που προβλήθηκε με τίτλο «Φτερά και Πούπουλα» (The Birdcage). Συμπρωταγωνιστής του στην ταινία ήταν ο Ρόμπιν Γουίλιαμς.

Το 1997 ανέλαβε τον ρόλο ενός προέδρου των ΗΠΑ που διαπράττει έγκλημα στην ταινία του Κλιντ Ίστγουντ «Απόλυτη δύναμη» (Absolute Power, 1997).

Το 2001 εμφανίστηκε στην ταινία μυστηρίου του Ντέιβιντ Μάμετ «Το κόλπο» (The Heist), καθώς επίσης και στην κωμωδία «Καρδιοκατακτητές» (Heartbreakers) πλάι στις Σιγκούρνι Γουίβερ και Τζένιφερ Λαβ Χιούιτ και στην ταινία «Οικογένεια Τενενμπάουμ» (The Royal Tenenbaums, 2001), όπου υποδυόταν τον εκκεντρικό πατέρα μιας παράξενης οικογένειας. Ο ρόλος του στην ταινία του χάρισε Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε Δράμα ή Μιούζικαλ.

Το 2003 συμπρωταγωνίστησε μετά από πολλά χρόνια με τον φίλο του από τα παλιά, Ντάστιν Χόφμαν, στην ταινία «Οι ένορκοι» (Runaway Jury, 2003) και το 2004 έκανε την τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία «Όλοι οι άνθρωποι του δημάρχου» (Welcome to Mooseport, 2004).

Το 2003 βραβεύτηκε με βραβείο Σέσιλ Μπι ΝτεΜιλ για την προσφορά του στον χώρο της εβδομης τέχνης.

Ο Χάκμαν υπήρξε παντρεμένος από το 1956 με τη Φέι Μαλτέζε με την οποία απέκτησε τρία παιδιά. Το ζευγάρι χώρισε μετά από τριάντα χρόνια γάμου το 1986. Ο ηθοποιός ξαναπαντρεύτηκε το 1991 με την Μπέτσι Αρακάουα.

Πηγή: Lifo.gr