25-27 March 2016
Arts & Culture , Επόμενες Παραστάσεις

3 τελευταίες παραστάσεις για το έργο "Εμείς, οι νέοι ή... τη γενιά μας"

Μια κωμωδία τουKeneth Lonergan σε σκηνοθεσία Ευριπίδη Δίκαιου

Δημοσιεύτηκε στις 18 Ιανουαρίου 2016

Αμερική, 1982. Τρεις άβγαλτοι νέοι επαναπροσδιορίζουν την ταυτότητά τους όταν μπλέκουν με κλεμμένα λεφτά, ναρκωτικά, το σεξ και το θάνατο. Ανακαλύπτουν τι σημαίνει ευθύνη και πως αυτή αφορά πρωτίστως τους εαυτούς τους, πως επηρεάζει τους ανθρώπους γύρω τους.

Κύπρος, 1993. Το σκληρό (και υποκριτικά απαιτητικό) αυτό έργο του Kenneth Lonergan φαντάζει μακρυνό και ξένο στο πλαίσιο της Νέας Υόρκης. Στην Κύπρο τη δεκαετία του ‘90 ζούσαμε μια περίοδο όπου τα “βρώμικα” της κοινωνίας ήταν κρυμμένα κάτω από το χαλί –τα ναρκωτικά, η βία και το έγκλημα συμβαίναν σε άλλους. Δεν είχε ξεκινήσει ακόμα η αναγνώριση πως το χόρτο ήταν προσβάσιμο, πως ο υπόκοσμος στόχευε σε νέους ανεξαρτήτως κοινωνικής τοποθέτησης, πως οι έφηβοι γαμιούνταν στις υπόγειες διαβάσεις. Οι οικογένειες με “εσωτερικά θέματα” κατά κανόνα ακολουθούσαν το ρητό τα εν οικω μη εν δημω, ή απλά κάναν τα στραβά μάτια. Η μαύρη μαγεία, το χέβι μέταλ, τα ανεξέλεγκτα βράδια και η σεξουαλική επαφή ήταν της εφημερίδας. Η ανησυχία εκφραζόταν με το ναρκωτικό στο ποτό(!), το προφυλακτικό ήταν ακόμα βρώμικη λέξη.

Ο συγγραφέας του έργου εντοπίζει διαπεραστικά τις στιγμές που ένας νέος στιγματίζεται εφ όρου ζωής. Μια εφαπτομένη επαφή με το θάνατο, η αποκόλληση από την παιδική νοσταλγία χάρην του έρωτα, η στιγμή που χάνεται η παρθενιά: φαντάζουν στους ενήλικες, πλέον, περαστικά συμβάντα. Σκιαγραφόντας γλαφυρά τις στιγμές που η ταυτότητα των χαρακτήρων αποκτά αληθινή υπόσταση ανεξάρτητα από τον περίγυρό τους και που γεννιέται ο άνθρωπος που τόσο καιρό έβραζε κάτω από την επιφάνεια, ο Lonergan γραπώνει μια διαχρονική έννοια στην διαδικασία της ωρίμανσης.

Σχηματιστίκαμε την δεκαετία του ’90 μέσα στην ροκ κουλτούρα της Ευρώπης και της Αμερικής. Ωριμάσαμε εν δημω, παρά τα δρακόντια μέτρα των γονιών μας. Να επισκεφτούμε ξανά τις στιγμές αυτές με μια εκ των έσσω ματιά, προσωπική και με συναισθηματική εμπλοκή. Έχει αλλάξει η χροιά των συνθηκών αλλά η βασική αλήθεια παραμένει η ίδια: το παιδί σπάζει και θα σπάζει αλυσίδες για να γίνει ο εαυτός του.

Η μετάφραση και η σκηνοθεσία του έργου ανήκει στον Ευριπίδη Δίκαιο.

Τα σκηνικά και κοστούμια του Χάρη Καυκαρίδη

Η μουσική επιμέλεια της Άντριας Ζένιου

Οι φωτισμοί του Βικέντιου Χριστιανίδη

Κατασκευή σκηνικού Μιχάλης Μανελίδης

Παίζουν οι ηθοποιοί: Νεκτάριος Θεοδώρου, Άντρια Ζένιου και Ανδρέας Παπαμιχαλόπουλος

 

Στις 20.30.

Σχετικά

Ατζέντα
November 2024
Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30
Όλη η ατζέντα

Εγγραφή στο Newsletter

Εγγραφείτε στο newsletter μας για να λαμβάνετε τις τελευταίες ειδήσεις το email σας!

Eγγραφή στο Newsletter

Εγγραφείτε στο newsletter μας για να λαμβάνετε τις τελευταίες ειδήσεις στο email σας!

Close