Δημοσιεύτηκε στις 29 Ιανουαρίου 2013
Αποφασίσαμε η παρέα να πάμε για να διασκεδάσουμε, μια και η νέα χρονιά έχει πολλές απαιτήσεις και για να αντεπεξέλθουμε πρέπει ενωμένοι και δυνατοί να αντισταθούμε στη μιζέρια της εποχής. Μια επίσκεψη στη μουσική ταβέρνα ‘Οθέλλου 1’ θα κάνει τη διαφορά. Ο Κλεάνθης κουρδίζει την κιθάρα και ο Ηλίας το μπουζούκι του, ενώ τα πιάτα αρχίζουν να έρχονται με σωστούς και χορταστικούς ρυθμούς. Σαλάτες, ταχίνι και τζατζίκι παρέα με τσακιστές ελιές, ξιδάτα μανιτάρια και ελληνικές πιτούλες έκαναν την εμφάνισή τους. Το κρασάκι χύμα -Μοσχοφίλερο- ήταν ό,τι πρέπει για μια Πέμπτη νύκτα. Ο χώρος καλαίσθητος, παραδοσιακός και εξαιρετικά ζεστός. Τέλεια κολοκυθάκια με τα αβγά, χαλούμι ψητό και λουκάνικο εμφανίστηκαν και αναστάτωσαν τα ρουθούνια, ενώ τα ραβιολάκια περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους. Η μουσική ξεκίνησε και σιγά-σιγά αρχίσαμε το τραγούδι. Τόσο που δεν έδωσα σημασία στην προκάτ πατάτα αλλά μου κέντρισε το ενδιαφέρον το υπέροχα μαριναρισμένο κοτόπουλο, το εξαιρετικό σουβλάκι και οι μυρωδάτες σεφταλιές. Δεν θυμάμαι ποιο πιάτο ήρθε πρώτο ή δεύτερο, μη ζητάς και τόσα πολλά. Θυμάμαι όμως ότι απολάμβανα λαχανικά ψημένα στα κάρβουνα, μανιτάρι, μελιτζάνες και πιπεριές κέρατο και κάτι πεντανόστιμες μπρουσκετούλες με σος ντομάτας, φέτας και μανιταριού. Απολαυστικό και φρεσκότατο κάθε πιάτο, απλές συνταγές φτιαγμένες όμως με ιδιαίτερη αγάπη. Η μουσική μάς ταξίδευε, άλλες εποχές, άλλες ανάγκες, άλλη ζωή. Η παρέα έδενε με ένα τραγούδι και με ένα χορό. Ζεϊμπέκικο σαν προσευχή, χασάπικο σαν οικογένεια. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην ξαναπάω, γιατί η μουσική ταβέρνα ‘Οθέλλου 1’ δεν είναι ένα ακόμα μέρος για να περάσεις το βράδυ σου, αλλά είναι μια παρέα. Είναι η δική σου άνθρωποι που επιλέγεις να μοιραστείς τις στιγμές.
