Q&Α: Αργυρώ Τουμάζου

Δημοσιεύτηκε στις 04 Ιανουαρίου 2013

Η Αργυρώ Τουμάζου μάς παρουσιάζει την πρώτη της απόπειρα συγγραφής θεατρικού έργου, που θα κάνει πρεμιέρα τον Ιανουάριο στο Θέατρο Ένα.

Θα είναι καλοδεχούμενες οι αυστηρές κριτικές για το θεατρικό που έγραψες; Πώς θα τις αντιμετωπίσεις;
Εννοείται, είναι ευκαιρία να βγάλουν πολλοί το άχτι τους. Χρειάζεται να ‘αερίζονται’ οι απόψεις, να μη φοβούμαστε τη δημόσια έκφραση και τη διαφωνία. Μάλιστα, σκέφτομαι να το οργανώσω κιόλας μετά την πρεμιέρα, δηλαδή μια δημόσια συνάντηση για το έργο και την παραγωγή, όπου να γίνει και κριτική και συζήτηση.
Πόσο καιρό σου πήρε για να γράψεις το θεατρικό σου; Έχεις ξαναγράψει; Από ό,τι γνωρίζω είναι το αποτέλεσμα ενός σεμιναρίου θεατρικής γραφής…
Μου πήρε 10 μήνες περίπου, όσο διήρκεσε και το εργαστήρι θεατρικής συγγραφής του Ανοικτού Θεάτρου, που έγινε υπό την καθοδήγηση της ηθοποιού-συγγραφέως-καθηγήτριας θεατρικής συγγραφής Χρύσας Σπυλιώτη. Δεν είχα σκεφτεί να γράψω ποτέ. Βοήθησα την Αλεξία Παπαλαζάρου τότε στην οργάνωση του εργαστηρίου. Απογοητευμένη από τα σύγχρονα κυπριακά θεατρικά έργα, πίστευα ότι χρειάζεται ένα μέτρο πρακτικό, ελλείψει πανεπιστημιακών δομών και μεγάλης παράδοσης. Τελευταία στιγμή αποφάσισα να συμμετάσχω και μάλιστα με μια ιδέα μισής παραγράφου που πέταξα σε μια άλλη συγκέντρωση για θεατρική συγγραφή 2 χρόνια πριν, όπου η εισηγήτρια Ελλάδα Ευαγγέλου μάς κέντρισε τη φαντασία, ‘ακόμα και από ένα διακόπτη πρίζας μπορείτε να βγάλετε ιστορία’. Από εκεί προέκυψε και ο τίτλος.
Τι πραγματεύεται ‘Ο Διακόπτης’;
Την υποκρισία, τους συμβιβασμούς, τη διαφθορά και το ρατσισμό των σημερινών Κυπρίων, αλλά από μια αστεία πλευρά. Σαν μία μαύρη φάρσα, που μπορεί να συμβεί σε ένα καθώς πρέπει σπιτικό της παλιάς Λευκωσίας μες στη νύκτα, όταν ένα μεσήλικο, ευκατάστατο ζευγάρι βρίσκει 2 κακοποιούς στο σπίτι του. Για την ακρίβεια, στο μυαλό μου αυτό συνέβαινε στο σπίτι μου, στη γειτονιά μου, στο μικρό ‘σόχο’ της πόλης, την πολυπολιτισμική Τρικούπη, όπου όντως διαπράχθηκε φόνος παλαιότερα.
Πώς βλέπεις το θέατρο στην Κύπρο;
Βρίσκεται σε σταδιακή ανέλιξη, αριθμητικά αναμφισβήτητα. Ποιοτικά πληθαίνουν οι επιλογές, οι δοκιμές και ο πειραματισμός… αλλά έχει δρόμο ακόμη.
Υπάρχουν θεατρικοί συγγραφείς που μπορούν να πάνε το θέατρο ένα βήμα μπροστά;
Πιστεύω υπάρχουν εν δυνάμει συγγραφείς, που, με εκλεπτυσμένη καθοδήγηση στη θεατρική συγγραφή, μπορούν να επικοινωνήσουν αποτελεσματικά με το κοινό. Προς το παρόν δεν τους δίνονται πολλές ευκαιρίες. Πάντως, χωρίς αναρίθμητες δοκιμές, ακόμη και αποτυχίες, δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα πάμε μπροστά.
Υπάρχουν οι άνθρωποι με όραμα;
Βλέπω πολλούς ανθρώπους με μικρά, προσωπικά σχέδια και οράματα. Δεν βλέπω ακόμη ένα μεγάλο όραμα που να προσελκύει πολλούς σε δράση και να δημιουργήσει δυναμική.
Τώρα με την τρόικα πιστεύεις ότι θα επηρεαστεί το θέατρο;
Σίγουρα, ήδη έγιναν περικοπές μισθών και 13ων μισθών στους συντελεστές και θα δυσκολευτούν οι θίασοι να προσαρμοστούν σε μια λιτότερη λειτουργία. Από την άλλη, σε μία κρίση, αυτοί που θα διαφοροποιηθούν ευέλικτα και οικονομικά, θα επιβιώσουν. Ίσως δεν είναι πάντα οι καλύτεροι… αλλά ένα αυστηρότερο σύστημα -αξιοκρατικής- αξιολόγησης των παραστάσεων για τις κρατικές χορηγίες θα μπορούσε να ευνοήσει την ποιότητα σε σχέση με την εμπορικότητα.
Τι μήνυμα στέλνεις με το ‘Διακόπτη’;
Μην κρύβεστε πίσω από το δάχτυλό σας Κύπριοι, κλείστε τους διακόπτες της μακάριας εντροπίας σας.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου θεατρικός συγγραφέας και ποιο είναι το αγαπημένο σου θεατρικό έργο;
Δεν κάνω τέτοιου είδους λίστες με τον εαυτό μου, αλλά το τελευταίο θεατρικό που μελέτησα και θαύμασα τη σύγχρονη γραφή του ήταν ‘O Άσχημος’ του Marius von Mayenburg.
Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που διάβασε το έργο σου; Και τι σου είπε;
Το έργο, σκηνές-σκηνές και ολόκληρο το διαβάζαμε στο εργαστήρι, υποδύονταν τους χαρακτήρες οι συμμαθητές μου και κάναμε πλάκα. Θα εκπλαγείτε από το πόσο εύκολα βγαίνει η ειλικρινής κριτική του καθενός μεταξύ σοβαρού κι αστείου, σε μια καλή ομάδα. Όταν ολοκληρώθηκε, πέραν της δασκάλας μου και της Αλεξίας, το δοκίμασα στο σύζυγο μου, τον άκουγα να γελά διαβάζοντάς το, μου κούνησε το κεφάλι και μου χαμογέλασε. Αντίθετα ο δεκαπεντάχρονος γιος μου είχε παρατηρήσεις…
Πες μου την αγαπημένη σου ατάκα από το έργο…
Μία φράση που μ’ αρέσει είναι: ‘Ιουδίθ, η δολοφόνος σύζυγος’.