Δημοσιεύτηκε στις 04 Νοεμβρίου 2021
Αντιμέτωποι με την ωμή πραγματικότητα της καταστροφής του πλανήτη μας, βρίσκονται οι θεατές που παρακολουθούν τη συγκλονιστική παράσταση «Τότενφλος-Η σχεδία των νεκρών»» του Χάραλντ Μύλλερ, ένα έργο με ακριβή ορισμό για το τι θα πει «μαύρο χιούμορ». Απορρίμματα και σκουπίδια που εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε, πυρηνικά και χημικά απόβλητα και στη μέση ότι απομένει από τον άνθρωπο. Μια ατμόσφαιρα παραλογισμού αλλά και πραγματικότητας δημιουργεί την εικόνα της Γης σε μερικές δεκαετίες…
Για να εξυπηρετήσει και έμπρακτα το μήνυμα του έργου, το «θέατρο ένα» ζήτησε από την εταιρία ανακύκλωσης μπαταριών «Αφής» να τοποθετήσει στην είσοδο του, κάδο ανακύκλωσης μπαταριών. Η «Αφής» ανταποκρίθηκε και το θέατρο ένα καλεί τους θεατές και γενικά τους φίλους του να φέρνουν μαζί τους στις παραστάσεις άχρηστες μπαταρίες για ανακύκλωση.
Ο «Άλλος Χώρος στο «θέατρο ένα» μετατρέπεται σε ένα απέραντο μολυσμένο από τον ίδιο τον άνθρωπο περιβάλλον, σε ένα έργο όπου ο σημερινός άνθρωπος που διψά για εξουσία, γίνεται ως ο ‘’εξουσιαστής’’, ο ίδιος ‘’απόρριμμα ‘’ στο δημιούργημα του, για να επανέλθει ζητώντας βοήθεια από το έκτρωμα που ο ίδιος έφτιαξε.
Οι συγκλονισμένοι από τις αλήθειες που βιώνουν στη διάρκεια της παράστασης, θεατές, μοιάζουν να έχουν βιδωθεί στα καθίσματα ακόμα κι όταν η αυλαία πέφτει. Η σκηνοθέτης Ερμίνα Κυριαζή πετυχαίνει με μαεστρία να περάσει το μήνυμα της περιβαλλοντικής καταστροφής, ταρακουνώντας αδυσώπητα τον σημερινό άνθρωπο, την απληστία και την αδιαφορία του για ένα δημιούργημα παρθένο που το σέρνει ο ίδιος κάθε στιγμή στην άβυσσο.
Ο Χάραλντ Μύλλερ έγραψε το «Τότενφλος»1984, παίρνοντας μέρος σε ένα διαγωνισμό θεατρικού έργου με θέμα την καταστροφή του κόσμου. Το διαγωνισμό είχε προκηρύξει το θέατρο Όμπερχαουζεν. Το «Τότενφλος» ξεχώρισε ανάμεσα σε εκατό έργα και ανέβηκε, την ίδια χρονιά, στο θέατρο που είχε διοργανώσει τον διαγωνισμό. Αργότερα ο Μύλλερ το ξανάγραψε, δίνοντας του μία άλλη μορφή.
Το «Τότενφλος» μεταφέρει τον θεατή στο 2050. Η Γη έχει καταστραφεί από μία σειρά πυρηνικών εκρήξεων και χημικών διαρροών. Τρεις άντρες και ένα κορίτσι κατεβαίνουν με μία σχεδία τον ποταμό Ρήνο, από την Χαϊδελβέργη ως το μυθικό Ξάντεν την ελπίδα ότι εκεί θα βρούνε καταφύγιο από τη χημική και την πυρηνική φρίκη. Φοβούνται! Αγωνίζονται να κρατηθούν στη ζωή, που την αγαπούν, παρ΄ όλη τη φρίκη που τους τριγυρίζει και που σιγά-σιγά τους καταπίνει, αντιδρώντας ο καθένας με τον τρόπο του: Ο Τσέκερ, όταν αναφέρεται στον εαυτό του, μιλάει πάντα στο τρίτο πρόσωπο, σαν να μιλάει για κάποιον άλλο. Ο Ιτάι υπακούει τυφλά στις εντολές αυτών που τον δημιούργησαν- είναι προϊόν κλωνοποίησης. Και οι δύο αρνούνται να ξέρουν. Ο Κούκος, φορτωμένος τις ενοχές του ανθρώπου των δεκαετιών του 1900, αρνείται να θυμηθεί, αλλά κρατάει τις φωνές των πουλιών. Η Μπιούτυ, πάλι, ζει με την φαντασία της στον παλιό ωραίο κόσμο, που τον γνώρισε από τα απαγορευμένα βιβλία που διάβασε και τον περιγράφει με τη «χαμένη γλώσσα», γεμάτη λυρικές φραστικές εξάρσεις. « Αλλά καταρρέουν οργανικά και οδεύουν προς το θάνατο, το χάος, για να επιστρέψουν, τελικά, εκεί που ανήκουν, στη θάλασσα».
Για το έργο η σκηνοθέτις λέει: «… Ερμηνεύοντας την ύπαρξη μας, μέσα από τα ίδια τα σκουπίδια μας, τα εν γένει και τα «εντός» μας, αποχρωματίζουμε την «κοινωνική ηθική» δίνοντας φως στην «αξία»…
Τι αποφασίζω να αποχωριστώ και τι να συντηρήσω είναι αυτό που με προσδιορίζει και με καθορίζει…
Σ΄ αυτό το προσωπικό ξεκαθάρισμα της «έμβιας» ζωής μου, βρέθηκα αντιμέτωπη με το ερώτημα: Τι λοιπόν σημαίνει «πρόοδος»; Η πρόοδος ορίζεται μέσα από την οπτική, το πρίσμα της δύναμης που κατέχει ο άνθρωπος και η εξουσία; Που χωρίς κανένα σεβασμό με την «ανωτερότητα» που ο ίδιος αυτοκαλέστηκε, καταστρέφει χωρίς ΚΑΝΕΝΑ σεβασμό το ίδιο του το «σπίτι», τη «Θεία» φύση; Και πόσες αντοχές μπορεί να έχει ένα σπίτι όταν στα θεμέλια , δόλια, τοποθετείς κλωνοποιημένο σαρκοφάγο σαράκι;
Προφητικός και πιο επίκαιρος από ποτέ ο Χάραλντ Μύλλερ μας απαντά…»
Συντελεστές:
Μετάφραση: Ιώ Μαρμαρινού
Σκηνοθεσία: Ερμίνα Κυριαζή
Σκηνικά/ Κοστούμια: Στέφανη Λουκά
Κατασκευή Σκηνικού: Λάμπρος Κόκκινος
Μουσική/Μουσικός επί σκηνής: Cliff
Κίνηση: Γιώργος Δημόπουλος
Μακιγιάζ: Κωνσταντίνα Στυλιανού
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μικαέλλα Θεοδουλίδου
Σχεδιασμός Φωτισμού: Αντρέας Χριστοδουλίδης
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης): Μιχάλης Χρήστου, Γιώργης Χριστοδούλου, Σωτήρης Μεστάνας, Μικαέλλα Θεοδουλίδου
Παραστάσεις κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, στις 8.30 μμ στον Άλλο Χώρο του «θεάτρο ένα».
Για προκρατήσεις στο τηλέφωνο 22348203.
Σχετικά
Meatball: Η vegan κωμωδία της ΕΘΑΛ στο 8ο Φεστιβάλ Θεάτρου του Δήμου Στροβόλου
Τελικά πόσο βιγκανισμό αντέχει η ψυχή μας;
Ο Τζον Μάλκοβιτς στη Λεμεσό στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Θεάτρου Κύπρου
Ο κορυφαίος διεθνούς φήμης ηθοποιός επί σκηνής μαζί με δύο πιάνα, ένα βιολί και ένα ακορντεόν
Ο ΘΟΚ αποχαιρετά τον σπουδαίο Νίκο Χαραλάμπους
Η μεγάλη οικογένεια του θεάτρου θρηνεί από χθες την απώλεια ενός εκλεκτού ανθρώπου που αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην τέχνη και το θέατρο με απέραντη δημιουργικότητα και ήθος
Ο Δρ. Γεώργιος Ορφανίδης γράφει για τις «Αλεπούδες» του Poınt To Contemporary Theater
Κριτική από τον Δρ. Γεώργιο Ορφανίδη, Θεωρητικό Τέχνης
«Μαρτυρίες Μνημονεύουν»: Ένα σκηνικό αφιέρωμα στα 50 χρόνια τουρκικής εισβολής
Με έξι θεατρικές μαρτυρίες καθώς και έξι τραγούδια
3 εξαιρετικές αθηναϊκές παραστάσεις έρχονται στην Κύπρο
Ελληνικό θέατρο στην Κύπρο μέσα από τρεις απολαυστικές θεατρικές παραστάσεις
Το Θεατρικό Μουσείο γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου με εκδηλώσεις και δωρεάν είσοδο
Θα πραγματοποιούνται δωρεάν ξεναγήσεις
Αινιγματικές Παραλλαγές με τους Γιάννη Μπέζο και Πυγμαλίων Δαδακαρίδη στην Κύπρο
Η παράσταση που αποθεώθηκε από κοινό και κριτικούς και απέσπασε βραβεία, έρχεται για λίγες παραστάσεις στην Κύπρο
Το Λάρνακα 2030 αναδεικνύει τις γυναικείες φωνές στο θέατρο
Περφόρμανς ντοκουμέντο για την προσβασιμότητα στον Έρωτα
Συνεχίζονται οι παραστάσεις του έργου «Αλεπούδες» από τη θεατρική ομάδα Poınt To Contemporary Theater
Το έργο βραβεύτηκε στον διαγωνισμό θεατρικής γραφής «Papatango New Writing” και έκανε πρεμιέρα στο Λονδίνο το 2011