Δημοσιεύτηκε στις 28 Ιανουαρίου 2013
Το νέο, τολμηρό θεατρικό του βραβευμένου βετεράνου σκηνοθέτη Χρίστου Ζάνου που παρουσιάζει η ΕΘΑΛ, μιλά για την Κύπρο του ρατσισμού, όχι μόνο έναντι των Τούρκων, των εποίκων και των κάθε λογής ξένων, αλλά και έναντι των εκάστοτε αδύναμων μονάδων της γενιάς. Στην προκειμένη, εμπνευσμένος από την αληθινή περιπέτεια μιας εγκλωβισμένης Ελληνοκύπριας, ο συγγραφέας εξιστορεί την εφιαλτική πορεία ενός νέου κοριτσιού από το Ριζοκάρπασο, που αναγκάζεται να μετακομίσει στο αυστηρών ηθών εκκλησιαστικό οικοτροφείο της Χώρας, για να φοιτήσει στο γυμνάσιο. Η έφηβη, που γυρεύει λίγη αγάπη και συντροφιά, αντιμετωπίζει μία σειρά από αρσενικά ‘κοράκια’ της αγίας νήσου, που την εκμεταλλεύονται. Με το αναπόφευκτα θλιβερό τέλος της να τονίζει ότι δεν χρειαζόμαστε εχθρούς για να κακουργήσουμε σαν ράτσα. Κι ενώ η όλη δράση εξελίσσεται σε μικρές αλυσιδωτές σκηνές, με γερές δόσεις ωμού ρεαλισμού, μας επιβλέπει από ψηλά στον ουρανό ένα ακριτικό, κυπριακό φυλάκιο της πράσινης γραμμής που διανύει το δικό του παράλληλο χρόνο, σε ένα ‘υπερρεαλιστικό’ και χιουμοριστικό σχεδόν τόνο. Ένας απόλυτα ανθρώπινος διάλογος δύο φαντάρων, του ‘δικού’ μας και του… ‘σσυλότουρκου’, εκφρασμένος σε απόλυτα υβριστική φρασεολογία, που ακόμη και έτσι, ήταν έτη παρήγορος από τη σκληράδα της ελληνοκυπριακής κοινωνίας. Όπως εύστοχα παρατηρεί ο εγκλωβισμένος πατέρας ‘καλύτερα ο Τούρκος ο Αχμέτης που σ’ αγαπά, παρά τούτοι ούλλοι’.
Η σκηνοθεσία και ο σκηνικός σχεδιασμός του Άδωνη Φλωρίδη με τις ευρηματικές προβολές, το εύγλωττο τρικ του ενδιάμεσου δωματίου που θύμιζε σκηνές από ταινία και τους εξαιρετικούς φωτισμούς του Βασίλη Πετεινάρη, εξυπηρέτησαν απόλυτα τη δομή του έργου με τις πολλές -υπεράριθμες μάλλον- μικρές σκηνές. Δραματουργικά, ο τόσο ωμός ρεαλισμός του έργου αλλά και του ανεβάσματος, οι πολλαπλές σκηνές κακοποίησης και η χυδαιότητα των ‘κακών’, αυτή η υπερ-δήλωση, κατά τη γνώμη μου θόλωναν το επιχείρημα, δεν άφηναν στο θεατή την ευκαιρία να φανταστεί, και καταλήγαμε χωρίς εμπάθεια για την ηρωίδα, παρά μόνο οίκτο.
Μεγαλύτερο πλεονέκτημα του έργου και της παραγωγής ήταν η γλώσσα του. Ένα λείο και εύηχο μόρφωμα της κυπριακής διαλέκτου, οικείο και χωρίς το γνωστό απεχθές φολκλόρ, όπως ακριβώς το επισημαίνει ο σκηνοθέτης. Πραγματικά μεγάλο κατόρθωμα και απόλαυση. Από την άλλη, όμως, το εξαιρετικά ευρηματικό υβρεολόγιο της κυπριακής ομιλουμένης, μου προκαλούσε αμηχανία και απαρέσκεια. Θα με πείτε πουριτανή; Ίσως, μα δικαίως μια μάνα πίσω μου με την ανήλικη κόρη της αποχώρησαν στο μέσο του έργου στην πρεμιέρα, εκεί όπου η σκηνή με τον αστυνομικό γίνεται αχρείαστα έως αδικαιολόγητα βίαιη. Επίσης δραματουργικά άνισος είναι ο χειρισμός των χαρακτήρων. Πατέρας και αδελφή δεν ζωντάνεψαν σαν τρισδιάστατοι χαρακτήρες, αλλά περισσότερο σαν μελό αμίλητες φιγούρες, κι ας ήταν ερμηνευτικά πολύ καλός ο Γ. Ζένιος σ’ αυτό. Αντίθετα ο εξαρχής αδίστακτος και φωνακλάς πατέρας του Χ. Χρυσάνθου και ο πειστικός πάτρονος του Γ. Αντωνίου σκιαγραφούνται υπερβολικά. Ακόμη και ο γιος, η πέτρα του σκανδάλου τρόπον τινά, παραμένει αδιευκρίνιστο γιατί στο τέλος αλλάζει γνώμη και τείνει χείρα βοηθείας στη νέα, παρά την αξιόλογη ερμηνεία του Μ. Σοφοκλέους. Εξίσου πειστικές ήταν οι ερμηνείες της Χαρούλας, ως ένα εύθραυστο, αφελές κοριτσόπουλο της Σ. Νέρου, καθώς και η καρτερική αδελφή της από τη Μ. Ιακωβίδου και ο χιουμοριστικός φαντάρος του Α. Νικολαΐδη.
-
Τεχνοχώρος Ε.Θ.Α.Λ.
09 Φεβρουαρίου - 10 Φεβρουαρίου 2013
12 Φεβρουαρίου 2013
22 Φεβρουαρίου - 23 Φεβρουαρίου 2013
Σχετικά
Anna Gubareva: «Ήθελα υλικά που προορίζονται για χωματερές, να μετατραπούν σε έργα τέχνης»
Η Anna Gubareva, CEO και Founder του City Friends Club μιλά στο Check in Cyprus για την έκθεση RE:SOURCE που θα κάνει εγκαίνια στις 17 Μαΐου
10+1 εικόνες από την έκθεση του Στέλιου Καλλινίκου στην γκαλερί eins
Τα έργα του Στέλιου Καλλινίκου έχουν τίτλο "Calls and Songs"
Το Ksoporti Art Weekend θα γεμίσει την Πάφο με τέχνη!
25 καλλιτέχνες θα ανοίξουν τις πόρτες τους, προσφέροντας στους επισκέπτες την ευκαιρία να ανακαλύψουν την καλλιτεχνική σκηνή της πόλης
Το εμπορικό κέντρο της Λάρνακας μεταμορφώνεται σε μια υπαίθρια εικαστική έκθεση
Ο Οργανισμός Λάρνακα 2030 συγκεντρώνει όλες τις Πολιτιστικές Πρωτεύουσες της Ευρώπης στο εμπορικό κέντρο της πόλης
Η ολλανδική τέχνη έρχεται στην Κύπρο μέσα από τη νέα γκαλερί της Λευκωσίας
Την Πέμπτη το grand opening
Συγχρονίζοντας την Ιστορία: Έκθεση της Τούλας Λιασή στη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρνακας
Θα παρουσιαστούν περισσότερα από 55 εικαστικά έργα (πίνακες, φωτογραφίες, βίντεο, και εγκαταστάσεις)
RE:SOURCE 2.0: Η έκθεση που συνδέει την οικολογία με τη σύγχρονη τέχνη επιστρέφει
Από τις 17 Μαΐου έως τις 21 Μαΐου 2024, στο The Warehouse by ITQuarter
Έκθεση της Βραζιλιάνας εικαστικού Ντανιέλα Μπουσαρέλο στη Λεμεσό
Την έκθεση με τίτλο «Mindfully Yours, The Atom» επιμελείται η Λυδία Θεοδωρίδου
Πλούσια Τέχνη σε Δύσκολους Καιρούς: 28 καλλιτέχνες συναντώνται στην Isnotgallery
Έργα τέχνης από νέους, αλλά και καταξιωμένους καλλιτέχνες σε προσιτές τιμές.
«1, 2, 3… Zωγράφισε!» στην Λεβέντειο Πινακοθήκη
Τι θα γινόταν αν αλλάζαμε θέσεις – αν ζητάγαμε από τον θεατή να γίνει καλλιτέχνης;
Βίκυ Μπαλωμένου: «Το καλοκαίρι το Μουσείο Παραμυθκιού στο Κοιλάνι θα είναι έτοιμο»
Η εμπνεύστρια και διευθύντρια του Μουσείου Παραμυθιού αφηγείται το δικό της ταξίδι στον κόσμο των παραμυθιών και το νέο Μουσείο Παραμυθκιού που ανοίγει φέτος στο όμορφο Κοιλάνι
Hand and Head walking: Εργαστήρια με την εικαστικό Κυριακή Κώστα
Re-mapping the practice “Head and Hand walking”