Δημοσιεύτηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2013
Κ. Αραούζο, με ποια συναισθήματα έχουν να παλέψουν Τα παιδιά του Κάιν, ο καθένας ξεχωριστά;
Ο Γρηγόρης παλεύει με την πίκρα της αποτυχίας, με την ανάγκη για έμπνευση, την επιθυμία για επιτυχία, το φόβο για την άδεια σελίδα και την άδεια ζωή. Ο Ηλίας πάσχει από ρομαντισμό και νοσταλγία και υποφέρει από το θυμό και την απογοήτευση που του προσφέρουν οι εμμονές του.
Μήπως θέλει να δείξει το έργο και την δυσκολία στην επιλογή των λέξεων που έχουμε καμιά φορά με αποτέλεσμα να καταλήγουμε σε παρεξηγήσεις;
Αν εννοείτε ότι δε λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ναι! Τα κίνητρα των δύο αντρών στη δράση του έργου ποικίλουν, διαφοροποιούνται και ανατρέπονται, όμως υπάρχει μία υπόγεια και εύφλεκτη ένταση η οποία είναι και η ουσία που τροφοδοτεί οποιαδήποτε άλλη επιφανειακή σύγκρουση μεταξύ τους. Ίσως δεν ακούμπησαν ποτέ τη ρίζα του δεσμού τους...
Η κρίση στην επικοινωνία, παρόλα τα social media, έχει επιδεινωθεί; Όταν ανέβηκε το έργο για πρώτη φορά το 1984, τα δεδομένα ήταν πολύ διαφορετικά.
Με τα social media φαίνεται να υπάρχει ένας «οχετός» εξωτερίκευσης συναισθημάτων – κάτι το οποίο πιθανόν να μην είναι τίποτα περισσότερο από μια «δημόσια μοναξιά», όπως χαρακτήρισε πρόσφατα ένας φίλος μου. Θεωρώ ότι η επικοινωνία χρειάζεται απλότητα και σίγουρα τη δεκαετία του 80 τα πράγματα ήταν πιο απλά. Τότε, βέβαια, υπήρχε και μια άλλη «κλεισούρα» και ακόμη περισσότερη «αχρείαστη σιωπή» κάτι που σίγουρα έκανε την επικοινωνία «εύθραυστη». Το τραγικό είναι ότι στις μέρες μας και στον τόπο μας έχουμε ακόμη κατάλοιπα ... «σιωπής»! Συμπεραίνω, λοιπόν, ότι ο κόμπος της επικοινωνίας ούτε χαλάρωσε ούτε έσφιξε. Μια τραγική στασιμότητα...
Κρύβουμε τελικά όλοι έναν Κάιν;
Είναι στα γονίδια και την καταγωγή μας. (Και οι εξαιρέσεις μέρος του κανόνα είναι...)
Με ποια μηνύματα ελπίζετε να αποχωρήσει ο θεατής από την θεατρική αίθουσα;
Με το μήνυμα ότι η ζωντανή ψυχαγωγία που προσφέρει το θέατρο είναι τροφή. Ταύτιση, συγκίνηση, τρόμος, γέλιο, η τέχνη μιμείται τη ζωή, ήχος, εικόνα, καρδιοχτύπια, μπουνιές, έρωτας, ιδρώτας, κλάμα, η αίσθηση του τέλους.... ότι, μα ότι, πάρει μαζί του ο θεατής από το θέαμα μπροστά του, αν όντως το πάρει μαζί του είναι δώρο της ζωντανής τέχνης του θεάτρου.
Τι σας οδήγησε στην επιλογή αυτού του έργου;
Το κείμενο. Η εγρήγορση στη δράση επί σκηνής, η ένταση που σιγοβράζει και διασπάται σε εκρήξεις στους δύο πρωταγωνιστές και η ακραία δραματικότητα με την οποία ο συγγραφέας φωτίζει ένα ρεαλιστικό πλαίσιο. Το «δράμα» στη ζωή μας!
Σχετικά
Οι νικήτριες φωτογραφίες του διαγωνισμού British Wildlife Photography
Η νικήτρια φωτογραφία που επέλεξε το κοινό είναι μια μπάλα που ξεβράστηκε στο Ντόρσετ της Μεγάλης Βρετανίας
Μια συναρπαστική, οπτικοακουστική έκθεση έρχεται στη Λευκωσία
Μέσω μιας καινοτόμου προσέγγισης ο θεατής καλείται να εξερευνήσει τη δική του ταυτότητα
Ο Δήμος Λεμεσού παρουσιάζει το “BEYOND”
Ένα υπέροχο Gala Χορού εις μνήμη του χορευτή Λάμπρου Λάμπρου
Η έκθεση "The Art of Social Media 2022" έρχεται στην Κύπρο
Στόχος είναι η ανάδειξη της ποιοτικής και καλλιτεχνικής φωτογραφίας στο διαδίκτυο
Πάμε στη νέα έκθεση του Σπύρου Προκοπίου
Μια έκθεση έργων τέχνης που σχετίζεται με την παραμόρφωση
Στην Κύπρο αναμένεται να δημιουργηθεί Υφυπουργείο Πολιτισμού
Το Υπουργικό, μάλιστα, ενέκρινε σήμερα τοΝομοσχέδιο για δημιουργία Υφυπουργείου Πολιτισμού
Ένα σπουδαίο και ρομαντικό μπαλέτο «έρχεται» σύντομα στις οθόνες μας
Δεν είναι άλλο από την ταξιδιάρικη «Ζιζέλ» του Άκραμ Καν
Η νεαρή Μαρία-Χριστίνα μας μιλάει για τον δημιουργικό της κόσμο
Δεν είναι μόνο καλλιτέχνιδα, είναι και ένας όμορφος άνθρωπος στη ψυχή!
